| |
Άνοιξη μου θα γεννηθείς, μέσα στο χειμώνα.
Από το σκληρό σαν πέτρα χώμα, θ’ ανθήσεις.
Με τ’ άνθη, της νυφούλας μυγδαλιάς, θα φωτίσεις,
το μουντό του χρώμα.
Ο ήλιος της άνοιξης που ξεπροβάλει μες τη βαρυχειμωνιά,
φέρνει ανάκατα, γέλια, κλάμα, λύπη, χαρά.
Από τη μια, το πάλλευκο χιόνι, λάσπη θα γενεί.
Από την άλλη χαρούμενα πουλιά,
κρυμμένα μες τη φυλλωσιά,
θα σε ξυπνούν με το τραγούδι τους κάθε πρωί.
Ίσως να κλάψεις, να δακρύσεις,
για μια χαμένη, πρόσκαιρη ομορφιά.
Όμως ,η χλόη, τα λουλούδια, τα ανθισμένα των δέντρων κλαδιά,
σε προσκαλούν μια νέα ομορφιά, να ζήσεις!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
