| |
Ένας άδειος δρόμος αντικατοπτρίζει πιστότερα ελπίδες κι ανησυχίες…
Ή, την οργή μιας εξαντλημένης πια υπομονής…
Καθώς ταξιδεύει ο νους, όλοι θυμούνται τις παλιές καλές μέρες που κοιτάζονταν στα μάτια μ΄ εμπιστοσύνη…
Τώρα, άλλοι μένουν μέσα στο σπίτι και (αφού βαριούνται να διαβάσουν), τριγυρνούν σαν βρικολακάκια, άλλοι θέλουν να βγουν απ΄ το σπίτι αλλά δεν έχουν πού να πάνε κι άλλοι έχουν καταντήσει σαν ύποπτοι τύποι…
Και η ψυχή, σαν σύννεφο που σπρώχνεται απ΄ το βοριά, δεν μένει ακίνητη… αλλάζει συνεχώς σχήματα…
Τη μια μοιάζει με περιστέρι, μετά με γύπα, ύστερα με λευκό αρνί, κατόπιν με λιοντάρι
και ακολούθως, με όμορφο λουλούδι, με αγκάθι, με δράκο, με αγγελούδι…
Ωστόσο, κάπου μακριά, ένα αμπέλι έβγαλε βλαστάρια και κλαδιά κι άρχισε σιγά σιγά ν΄ ανθίζει….
Σαν σημάδι απ΄ την καλή μοίρα, που λέει:
«Έχετε υπομονή κι η καθαυτό χαρά θα ξανάρθει…»
...............................................
Άσχετο: Άλλο
σολοικισμός
κι άλλο της γλώσσας
βαρβαρισμός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
