| |
Ητυρόπιτα ΕΥΓΕΝΙΑΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ Πρωί, πρωί με την δροσούλα. Ξεκίνησα τηνβόλτα μου. Το πάρκο ήταν σχεδόν άδειο. Οι ανθισμένες νεραντζιές ,με το μεθυστικότους άρωμα ,θύμιζαν ότι η άνοιξη δεν μας ρωτάει. Προχωράει με τους δικούς τηςρυθμούς αφήνοντας το μεγαλείο της φύσης να ξεπεράσει τα δύσκολα της πανδημίαςκαι την μιζέρια των ανθρώπων. Με το καλό! Βυθισμένη στις σκέψεις μου προχώρησα στηνΑλεξάνδρας. Προσπαθούσα να αφήσω, για λίγες στιγμές, τους προβληματισμούς μουστην άκρη. Χαλαρά και αλαφροπάτητα με έντονηαφαιρετική διάθεση αφεθηκα στην ομορφιά και την γαλήνη της στιγμής. Ωραία καιήρεμα άφησα τις σκέψεις μου να φύγουν ασχολούμενη μόνο με την χαρά της κίνησης.Μεταμορφώθηκα σε μία μικρή κοπέλα που χαίρεται και ζει ανέμελα την στιγμή. Δίπλαμου πέρασε γρήγορα ένας άντρας. Με λίγο ταλαιπωρημένα ,από την φθορά του χρόνου,συνάμα φρεσκοσιδερωμένα και πεντακάθαρα ρούχα.Στο δεξί χέρι κρατούσε απαλά μία τυρόπιτα που μοσχοβολούσε. Μάλλον το κολατσιότου. Η μυρωδιά της ήταν σκέτη πρόκληση. Ενδόμυχα υποσχέθηκα στον εαυτό μου να αγοράσωμία για μένα. Συνέχισα την βόλτα μου απορροφημένη από τις σκέψεις μου. Ο άντρας προπορεύτηκε και μετά γύρισε απότομα πίσω. Φαντάστηκα ότι ξέχασεκάτι και σταμάτησα και εγώ. Γύρισα το κεφάλι μου και είδα ποιός ήταν ο λόγος .Κοντάστα κάγκελα του πάρκου ήταν μία οικογένεια προσφύγων. Αυτός, αυτή και τα τρία μικράπαιδιά τους. Δύο όρθια και το άλλο στο καροτσάκι. Είχαν μπροστά τους τοκολατσιό τους. Δύο κουλούρια Θεσσαλονίκης. Και ένα μπουκάλι νερό. Ο άντρας σταμάτησεμπροστά τους. Τους κοίταξε ,για λίγο και μετά άπλωσε το χέρι με την τυρόπιτα. Αυθόρμητατους την πρόσφερε. Οι πρόσφυγες δεν ήταν ζητιάνοι και δεν είχαν αφήσει να φανεί ότι είναι φτωχοί .Περήφανα τον κοίταξαναπορημένοι. Το χαμόγελο και η θερμή ματιά του ,τους έπεισε ότι η χειρονομία δενήταν προσβλητική. Χωρίς λόγια. Δεν ζήτησε τίποτα απλώς πρόσφερε γενναιόδωρα το κολατσιό του. Το ζευγάρι ζύγισε,για λίγο, την κατάσταση και μετά το δέχτηκε. Ψέλλισαν την λέξη ευχαριστώ σε σπασμένααγγλικά. Μετά ο άντρας τους χαιρέτησε και συνέχισε την διαδρομή του.Απομακρύνθηκα για να μην χαλάσω την ομορφιάτης στιγμής.. Τι μπορεί να κάνει ο κόσμος για κάποιους που περνάνεμία προσωρινή κατάσταση πενίας; Πόσο προσεκτικά πρέπει να προσφέρεις χωρίς να θίξειςτην περηφάνια τους; Είναι μεγάλη υπόθεσηνα μπορείς να μοιραστείς, μέσα στην φτώχεια σου, τα λίγα που έχεις με κάποιουςπου έχουν λιγότερα από εσένα. Ως μάρτυρας έμεινα άναυδη. Χάρηκα που η ανθρωπιά μαςδεν έχει χαθεί. Ένιωσα περήφανη που είχα την τιμή να είμαι παρούσα στομεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής. Πως ναμην υποκλιθείς σε μια τέτοια κίνηση μεγαλοψυχίας; Υπάρχει ακόμα ελπίδα στην Ελλάδα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
