| |
Θυμάμαι, σαν να ήταν χτες,
την αγωνιώδη προσπάθεια,
να εξηγήσω,
να αποδείξω,
να επιβληθώ,
να δώσω μάχες,
ματωμένες και οδυνηρές,
με ορατούς κι αόρατους,
εχθρούς και φίλους.
Θυμάμαι καλά τον μόχθο,
την εξάντληση,
την απογοήτευση,
καθώς η μέρα τελείωνε,
καθώς η νύχτα
φαινόταν αξημέρωτη,
καθώς το αδιέξοδο
έτρωγε σάρκα και πνεύμα,
γελώντας σαν τσίρκο.
Αν θέλεις να ζήσεις,
αν είχες, έστω, ένα όνειρο
που για αυτό αξίζει να πεθάνεις,
αν το πιστεύεις,
επειδή το είδες μπροστά σου
και ήταν αληθινό
όπως η άνοιξη μετά την θλίψη,
αν αισθάνθηκες την ζέστη,
στα κόκκαλα και την καρδιά.
Τότε θα ξέρεις,
πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος,
από εκείνον που έχεις διαβεί
χίλιες φορές
και άλλες τόσες έχεις απορρίψει.
Επειδή σε έπεισαν,
σε διέταξαν,
στο ζήτησαν,
απλώς επειδή τρόμαξες.
Ξέρεις πολύ καλά,
ότι αυτός είναι ο δρόμος,
από εσένα προς την λύτρωση,
το υπέροχο, αστείρευτο μονοπάτι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
