| |
Αναγνωρίζω αυτόν τον τόπο εύκολα
όπου κι αν ξόδεψα την ανάσα μου
λίγες βροχής σταγόνες αρκούν
ν' ανακράξει μέσα μου σύσσωμη η παιδική μνήμη
Στο σταυροδρόμι της λίμνης φίλους ανταμώνω
χαμογελάμε αμήχανα κι έπειτα
πίσω στο άφατο της ύπαρξης ξανά
διάφανοι, γεμάτοι θυμό και ταραχή
Μια ανεξήγητη παρόρμηση χαράς
με οδηγεί έξω απ' το σπίτι μας...
όλα εκεί,σημαντικά κι ασήμαντα
μεγάλη απούσα η έγνοια σου...
Δεν τα υπολόγισα σωστά
τα χρόνια που πέρασαν
ίσως χρειάζονταν πριν φύγω
περισσότερη βροχή και αλήθεια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
