| |
Σι λα σι, έξω βράδιασε από ώρα,
ντο ρε ντο, απ' το διάκενο οι φεγγαροαχτίδες
χαϊδεύουν τους λάθος σταθμούς
ενός αναπόφευκτου ταξιδιού επιστροφής
που ανανέωσε την ευχή του χαμένου προορισμού,
μια μελωδία φυλακισμένη στη σιωπή της άρνησης,
τη νοσταλγία των ανεκπλήρωτων Πανσέληνων,
μιας ονειροαχτίδας τη θύμηση,
μιας χαμένης Ατλαντίδας τη μελαγχολική έκλειψη,
την αναπόληση ενός καλοκαιριού που σκάλωσε
στα αμείλικτα δάχτυλα της χίμαιρας,
τον μαγικό ηλεκτρισμό του απρόσμενου φιλιού
μιας ακαθόριστης γαλάζιας οπτασίας,
τους άδειους, χωρίς κτίρια κι ανθρώπους δρόμους
την αυγή μιας ημέρας ανάστροφης,
τη ξαφνική αδυσώπητη καταιγίδα
στους ώμους μιας ηλιόλουστης λαχτάρας,
το αμήχανο χαμόγελο μιας αστείας παύσης
που σύρθηκε ικέτης στον βωμό της Ελπίδας.
Πόσοι ήχοι, πόσα χρώματα, πόσα λόγια,
χίλιες ερμηνείες, φευγαλέες διασκευές
μιας απειροπαιγμένης θλιβερής επωδού.
Νύχτωσε πια για τα καλά μέσα
κι η ανοιξιάτικη αύρα στο μισάνοιχτο
ξεχασμένο παράθυρο τρεμούλιασε τις νότες
μ' ένα σκίρτημα απροσδιόριστου φεγγίσματος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
