-H2O-
11-04-2021 @ 00:40 | Πολύ όμορφο, σχεδόν παραμυθένιο, με ωραία ροή... | |
Άηχος
11-04-2021 @ 09:27 | Θα το χαρακτήριζα σαν το ποίημα των έντονων αντιθέσεων, μέσα από τις οποίες συμπεραίνεται το αλλόκοτο και το παράδοξο, της ύπαρξης του εν λόγω ποιητή
αλλά και του ακροατή του.
Κυρίαρχο στοιχείο του ποιήματος είναι η θλίψη, αλλά νομίζω ότι επί της ουσίας είναι η έλλειψη επικοινωνίας, και καλύτερα η έλλειψη επιθυμίας για επικοινωνία μεταξύ
των ανθρώπων.
Συγκλονιστικό ποίημα και υπέροχη γραφή που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος.
Σε συγχαίρω ειλικρινώς Πόλυ.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Νικηφόρος Ουρανός 38
11-04-2021 @ 10:51 | Με περιρρέουσα τη θλίψη!
Μια ποιητική δημιουργία,
τέλεια δομημένη και δοσμένη!
ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ!
Εύγε, Πόλυ!
Καλή Κυριακή!
| |
Αγιοβλασιτης
11-04-2021 @ 11:07 | ποταμός Πόλυ...
ανταριασμένος!
με παρέσυρε στο διάβα του! ::hug.:: | |
Μπόσινας Νίκος
11-04-2021 @ 18:54 | Πάρα πολύ ωραίο! | |
inokrini
11-04-2021 @ 20:51 | Μείνε εκεί, στη θλίψη σου, ας σέρνεσαι ρωτώντας
αν 'ρθεις εδώ η αλήθεια σου δε θα 'χει απολαβή
μαχαίρια θα σου μπήξουνε στην πλάτη ποιητή
μ' αγάπη ακουμπώντας σε, γλυκά χαμογελώντας. ::love.:: ::love.:: | |
zari.kardias
12-04-2021 @ 02:34 | Ένας θλιμμένος ποιητής του φεγγαριού θυμάται
την ομορφιά σαν τ' όνειρο τη νύχτα ασημώνει
τα άνθη που μεγάλωσαν στ' αντικριστό μπαλκόνι
χαϊδεύει με τη σκέψη του σαν η καρδιά κοιμάται.
Πανέμορφο & τόσο καλογραμμένο!!! ::up.::
...αγγίζει κατευθείαν τη θλίψη της ψυχής!!! ::love.::
...μακάρι να είναι μόνο πικρό όνειρο και να μείνει εκεί ::hug.:: | |
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
12-04-2021 @ 08:54 | Ποιητικό ξέσπασμα !!!! Μπράβο Πολύ! !!! ::theos.:: | |
-Ειρήνη-
12-04-2021 @ 09:34 | Υπέροχο ποίημα, ειδικά στις τέσσερις πρώτες στροφές! Παραστατικά ποιητική η περιγραφή της ψυχολογίας του καταραμένου ποιητή - κάπως έτσι υποθέτω θα είναι και τα ποιήματά του, απαισιόδοξα, θλιμμένα, μελαγχολικά... στο σύνολό του μου θύμισε τον Καρυωτάκη και την Πολυδούρη, όσο κι αν θέλησε, δε μπόρεσε η αγάπη της να τον σώσει- κι η ίδια άλλωστε, του έμοιαζε... | |
Γιάννης Κατράκης
12-04-2021 @ 13:57 | Η πόρτα της ελπίδας του ερμητικά κλειστή
το βλέμμα στρέφει και ρωτά μ' απορημένα μάτια
-γιατί ζωή μου θέλησες να γίνομαι κομμάτια
κι αντί φωνή μου χάρισες την άπλετη σιωπή;
WOW !!!! Τι λες τώρα !!! Τι υπέροχα γραμμένο ΟΛΟ
Μπράβο σου Πόλυ ότι και να πω λίγα θα είναι
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
ΙΚΑΡΙΟΣ
12-04-2021 @ 16:16 | Εξαιρετικό μπορώ να πω σαν τρεχούμενο νερό είναι ο λόγος σου.... | |
Ουτοπία
12-04-2021 @ 18:14 | Σας ευχαριστώ. ::hug.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
12-04-2021 @ 18:28 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
φραγκοσυριανος
12-04-2021 @ 19:58 | Πρώτο. ::up.:: ::kiss.:: ::up.:: | |
 |
