| |
Μετά τα μεσάνυχτα κάποιος με ξύπνησε,
από ύπνο βαθύ και ένοχο με Όνειρα ταραγμένα
ήταν ο Franz τρόμαξα όταν τον είδα κείνη την ώρα.
Σκέφτηκα θύμωσε για τη Σιωπή των σειρήνων
τίτλο που δανείστηκα απ' αυτόν για ποίημα δικό μου .
“Άφησες τη Δίκη και την Αμερική στη μέση
κι έπιασες τον Αγνοούμενο ;”
είπε με φανερή δυσαρέσκεια.
“Βάλε σειρά στη ζωή σου άμυαλε
τι θα λένε οι Γιοί σου για σένα
ακολούθησε με”,συνέχισε φορτισμένος.
Φοβούμενος τη Μεταμόρφωσή του
τον ακολούθησα στα υγρά στενά δρομάκια
της σκοτεινής Πράγας στη πλευρά του Πύργου,
κοντά στο Κτίσμα της Σωφρονιστικής αποικίας
στην Αποικία των τιμωρημένων.
Αμυδρά φωτισμένα καλντερίμια
με νυσταγμένους κίτρινους φανούς .
Μπροστά τραβούσε αυτός ,
λεπτοκαμωμένη φιγούρα φορούσε μαύρο παλτό
κι είχε βλέμμα σκοτεινό ,
πίσω του εγώ ,ακολουθώντας τον σαν σκυλί πιστό.
Ανεβήκαμε σε άμαξα μαύρη του παλιού καιρού
τα μάτια των αλόγων και του αμαξά έσταζαν αίμα
αντίκρυ μας καθόταν Πίθηκος με κίτρινα μάτια
διάβαζε χοντρό βιβλίο που έμοιαζε με Ημερολόγιο .
Ο Franz διάβαζε τις Παραβολές και Παράδοξα
και τ' αγαπημένα του Γράμματα στον πατέρα του και τη Φελίτσε.
“Γιατί δε μου διαβάζεις τα γράμματα στη Μιλένα;” το ρώτησα.
“Ο έρωτας με τη Μιλένα ήταν όμορφος ,ήταν αληθινός,
ήταν αγνός γιατί 'ταν ανεκπλήρωτος
γι αυτό τα διαβάζω μόνος στο φως του ήλιου” απάντησε
και τα σκοτεινά του μάτια έλαμψαν από τα δάκρυα .
Διασχίσαμε αμίλητοι την πόλη σε χρόνο αχρονικό
και χαθήκαμε στο μαύρο δάσος του Sance το σκοτεινό.
[I][B][/B][B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
