| |
Ο Φοίνικας ο Μαρουλάκης
Ητανε που λέτε παιδιά
ένας φοίνικας ποοοολυυυύ μεγάλος
πέταγε πολύ μακρυά
όσο πια κανένας άλλος
έχει κόκκινα φτερά
πλουμιστά και λαμπερά
κι όσο τα φτερά κουνάει
σπίθες κόκκινες σκορπάει
είν' ο φοίνικας πουλί
που γεμίζει μιαν αυλή
τρώει ψάρια να χορτάσει
και μετά μιαν άλλη στάση
κι έβλεπε από ψηλά
τα λαγκάδια, τα μαντριά
τα χωράφια, τις πλαγιές
κι όμορφες βουνοκορφές
τα παιδιά που συναντούσε
πάντοτε τα χαιρετούσε
και αυτά του τραγουδούσαν
για που πετάς τον ερωτούσαν
Πάω στην ποοόλη να ψωνίσω
και φοβάμαι μην αργήσω
κάποια πράγματα να πάρω
από το μαγαζί με το φουγάρο
και εκεί που περπατούσε
κάποιος τον κρυφοκοιτούσε
ο Mαρούλης καμαρώνει
την ουρά του τη φουσκώνει
είν’ ο κοκκορίκος που λαλεί
στου Νικόλα την αυλή
η κοτούλα κακαρίζει
και μέσα στη φωλιά γυρίζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
