Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: My New York
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130585 Τραγούδια, 269419 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 My New York
 δεν είναι μια πόλη που έχασε δυο πύργους και κάμποσους αθώους στο όνομα της παγκόσμιας κυριαρχίας... είναι μια πόλη αράχνη. Μαγνητίζει με τη λάμψη της και τυλίγει τα θύματά της σε μεταξωτούς ιστούς. Κατόπιν τα σκοτώνει ανελέητα... κάθε μέρα, όλη μέρα
 
Η πόλη αναπτύσσεται κάθετα
Το βλέμμα διάτρητο ανυψώνεται
να συναντήσει τον ουρανό
και γλιστρά από παράθυρο σε παράθυρο.

Ο ουρανός χαμηλώνει παράδοξα
Διεισδύει στους σκοτεινούς δρόμους
πασχίζοντας να εξημερώσει μια
ακόρεστη φιλοδοξία για εξύψωση.

Από την άλλη το ατσάλι βυθίζεται στα έγκατα.
Τούνελ αλληλοτεμνόμενα,
βιαστικές λεωφόροι,
άνθρωποι σε μοναχικές διαδρομές
διασχίζουν το ετερόχρονο.

Ο παλμός μιας μεγάλης καρδιάς,
η καρδιά μιας πόλης,
που ρουφάει αίμα
από σωλήνες υγραερίου
κι αέρα κλιματιζόμενο,
μεταφέρεται με ανελκυστήρα
με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.

Ανεβαίνει στις κορυφές
των γιγάντιων σπιρτόξυλων
χοροπηδώντας συνουσιάζεται
μ’ έναν ήλιο λευκό
ξέθωρο κι απόμακρο.

Εκεί κάτω ο ρυθμός βιαστικός
σπρώχνει το χρόνο καταδιώκοντας τον
τον εξορίζει στις πλατείες, στα πάρκα,
στους περιπάτους των επισκεπτών,
στην άβυσσο των ματιών των αστέγων.

Και κάθε βράδυ εξαγνίζεται
στο αλκοόλ και στους ήχους
ενός σπασμένου σαξόφωνου.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Are you talking to me?
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
Nocturna_
11-09-2006 @ 04:45
Και όπως κάθε φορά
οι εικόνες σου άπειρες να με διαπερνάνε..
Τη λατρεύω την πολυποικιλότητα στη γραφή σου..
TAS
11-09-2006 @ 05:40
Είναι όμως ένα εγκληματικό χέρι
που σκοτεινιάζει τον ίσκιο των κλόουν
και το σκελετό της μοναξιάς
είναι εκείνο το χέρι που κρύβεται μέσα στον καπνό
της καμένης σάρκας
φιλημένο και ξαναφιλημένο, ρουφηγμένο από τις φλόγες
που ξοδεύτηκε στη λαγνεία
ένα χέρι που μεγαλώνει από μόνο του
δίνοντας κεραυνό στον ύπνο
καθώς το φεγγαρόφωτο σαν ξίφος τέμνει
το βραχιόλι των σωθικών των ζώων

Φίλιπ Λαμαντία. (Καταχθόνιο τοπίο).
Νεοϋορκέζος μπιτ.

Σαν να ήξερε τόσα χρόνια πριν...
Ektoras_ath
11-09-2006 @ 07:22
πολυ ομορφο ::up.::
seizeTHEday
11-09-2006 @ 07:39
Πολύ όμορφη η γραφή σου!
Καλησπέρα σου!
horseman
11-09-2006 @ 09:39
Πολύ όμορφο...
AETΟΣ
11-09-2006 @ 10:51
Πολυ ωραιο!!!καλησπερα ::smile.::
MARGARITA
11-09-2006 @ 11:11
Εικόνες αληθινές μεταξύ 55 λεωφόρου και της παραλλήλου της
θεάτρου Μπροντγουέι και ΜάμαΛεόνες να σε πνίγουν
οι μοναξιές και ο ιστός της αδιαφορίας....μπράβο σου γυναίκα
::smile.::
Palioxaraktiras
11-09-2006 @ 11:19
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ
Ξερεις τι εχεις καταφερει βρε γυναικα?
Μ εχεις βαλει σε διλημμα
Τι να διαλεξω ? Ταξιδι στη ΝΥ η μουσακα?
Σκεφτομαι, μια και δε μπορω ν αποφασισω, να σου προτεινω εκδρομη στη ΝΥ, αν μου υποσχεθεις να μαγειρευεις.
justawoman
11-09-2006 @ 12:02
Παλιοχαρακτήρα,
αφού ισωπεδώσαμε τα κελύφη του έρωτα τι άλλο μας έμεινε;
Καμιά Ν. Υόρκη ή καμιά μερίδα μουσακά... light για τη χοληστερίνη!
Στις ΗΠΑ δεν ματαπάω, αν με πας στην Κούβα όμως, θα σου μαγειρέψω τα καλύτερα αλά βότκα που έχεις φάει ποτέ.
Άσπρο πάτο!
justawoman
11-09-2006 @ 12:06
Μαργαρίτα, δε θέλει και πολύ να οσμιστείς αυτή την πόλη... θέλει κότσια όμως για τη ζήσεις.

και με την ευκαιρία να αφιερώσω αυτό το ποίημα στη Μαρία, που είναι εκεί κι αγωνίζεται να παραμένει στην ψυχή της!
Αγνή
11-09-2006 @ 15:40
Διαφωνώ κάθετα με τα περί αράχνης σου.......
Αυτή η απίθανη πόλη, είναι η πιό ανεκτική πόλη του κόσμου,
Εξαιρετικό παράδειγμα πανανθρώπινης συνύπαρξης
και διαφορετικότητας!!!!!!!
MASTER
12-09-2006 @ 04:59
woman, είναι πάρα πολύ ωραίο...
υποκλίνομαι... ::blush.::
justawoman
12-09-2006 @ 05:42
Σας καλησπερίζω στιχομέλη, Βραχνέ δεν παρεξηγήθηκες που αφαίρεσα τις 15 επαναλήψεις του σχολίου σου... αφού το αποστήθισα πρώτα! ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο