| |
Καθισμένος δίπλα στο τζάμι
χρόνια τώρα
παρατηρεί τις ζωές των άλλων
αρχίζει να υπάρχει
η νεαρή φοιτήρια,
ο διαχειριστής
τα σχολιαρόπαιδα
που και που του γνέφουν
σαν απο υποχρέωση
ανταπαντά χαμογελώντας
χαμόγελο πικρό..
Kαθώς βραδιάζει
ανάβει το φως
δεν έχει ύπνο
ο ύπνος τον φοβίζει
μοιάζει με το θάνατο
φεγγει μόνος του
μπροστά στο σκοτάδι της αποξένωσης
και περιμένει...
περιμένει....
απο στιγμή σε στιγμή
κάποιος να σπάσει το τζάμι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
