| |
Στις επάλξεις του κάστρου αγκαλιά,
μαγεμένοι κι οι δυο μας
από το ματωμένο φεγγάρι του Μάη.
Ματωμένη κι η δική μας καρδιά.
Αγάπη μου, το ξέρεις, το ξέρω,
του χρόνου την ίδια βραδιά,
το ίδιο φεγγάρι,
ο καθένας, απ’ αλλού, θα κοιτάει.
Καθρεφτίζεται στης Μυτιλήνης τα νερά.
Ως Νάρκισσος, επιβεβαιώνει,
την αδιαμφισβήτητη του ομορφιά,
σ’ όλη του τη ζήση.
Ο Ελύτης, συνεπαρμένος, το εξυμνεί.
Ξημερώνει• Βυθίζεται στο Αιγαίο πέρα μακριά,
μαζί θεέ μου μ’ ό,τι έχουμε ζήσει,
κάθε αξημέρωτο βράδυ, κάθε γλυκοφιλημένο πρωί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
