| |
Ένα απομεινάρι απ΄ την παλιά συνάντησή μας ζωντανεύει συχνά στη φρέσκια θύμησή μου…
Κι όταν αυτό συμβεί την νύχτα, η καρδιά μου χτυπά δυνατά, τα μάτια μου λάμπουν και η αυγή με βρίσκει στο πόδι…
Κι άλλοτε πάλι νιώθω μια ανεξήγητη ταραχή…
Γιατί έρχεται στη μνήμη μου η βραδιά που καθόσουνα στα δεξιά μου και (καθώς ήμουνα συνεπαρμένος απ΄ την ομορφιά σου) τα μάτια μου ερευνούσαν ληστρικά το λαφιασμένο σου στόμα…
……………………………
Άσχετο:
Έπρεπε να ΄ναι
χίλια και ένα
και δεν υπάρχει
τώρα κανένα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
