| |
Στο μεσιανό κατάρτι σου ιστίο θ’ ανυψώσω
Λευκό σαν έρχεται η αυγή και μαύρο τη νυχτιά
Τις πιο κρυφές ελπίδες μας στον ουρανό να δώσω
Να βρέξει αστραπόβροντα στα μάτια σου μπροστά…
Στο μεσιανό κατάρτι σου το αίμα μου θα χύσω
Σ’ ένα κομμάτι ύφασμα από φθηνό λινό
Την ακριβή αγάπη μας κρυφά θα ανεμίσω
Με δύο λόγια της σιωπής στον έναστρο ουρανό…
Στο μεσιανό κατάρτι σου χαμόγελο θ’ ανοίξω
Προτού ο ήλιος να σε βρει στο άπλετό του φως
Μες στα γαλάζια πέλαγα τις πίκρες σου θα πνίξω
Άνδρας μου να ‘σαι.. εραστής.. πατέρας.. κι αδελφός...
Στο μεσιανό κατάρτι σου σημαίες μην υψώνεις
Θα τις ρημάξει ο καιρός μαζί με το κορμί
Πα στο απλό μου ύφασμα να κλαις.. και σαν ξαπλώνεις
Να γαληνεύει η καρδιά μαζί με την ψυχή…
Στο μεσιανό κατάρτι σου διψά η ελευθερία
Που μοναχά σε άγριους καιρούς σε τυραννά
Μην με κοιτάζεις σκεφτικός.. θλιμμένος.. μ’ απορία
Καθένας έχει μια ζωή.. που μόνος κυβερνά…
Στο μεσιανό κατάρτι σου σβήσε τα κεφαλαία
Κι άφησε γράμματα μικρά.. απλά και ταπεινά
Κι ώσπου να πέσει της ζωής η πύρινη αυλαία
Μην αρνηθείς στα λόγια σου ταξίδια φωτεινά…
3-12-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
