| |
Δεν ξέρουμε ν’ αγαπάμε.
Ψευτοπονάμε, αυτούς που μας πονάνε.
Φτερό στον άνεμο, και όπου φυσάει ,πάμε.
Αγάπη, παραφουσκωμένος μ’ αέρα ασκός.
Από τη ζωή μας, ο αρχικά ξεχωριστός,
σε μια στιγμή, γίνεται, απλός περαστικός.
Δεν ξέρουμε ν’ αγαπάμε.
Κόβουμε τα λουλούδια που στο δρόμο μας συναντάμε,
τα κρατάμε όσο όμορφα μυρίζουν, κι ύστερα …τα πετάμε.
Κύματα είμαστε, που για λίγο την άμμο φιλάμε,
σε χέρια αγαπημένα ακουμπάμε, κοχύλια άδεια από μαργαριτάρια.
Πλημμυρίδα κι άμπωτη σε φωτεινά φεγγάρια.
Κάστρα γκρεμίζουμε, στη χαοτική μας θάλασσα, ξαναγυρνάμε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
