| |
Άκου το ξυπνητήρι.
Πρόλαβε το μετρό.
Της ζωής κλαδευτήρι,
κάθε περασμένη ώρα,
κάθε αγύριστο λεπτό.
Χόρεψε τον πόνο,
γλέντησε τον καημό.
Χρόνο με το χρόνο,
νεράκι η ζωή περνά.
Διψάς, μα δεν την πίνεις δροσερό νερό.
Βάρα το νταούλι, φύσα το ζουρνά.
Μεροδούλι, μεροφάι, ζωή άλλη δεν έχουμε ξανά.
Φύτρωσε στο τσιμέντο λουλούδι,
καρδερίνα στα φυλλώματα κελαηδά.
Στο ραδιόφωνο παίζει γλυκόηχο τραγούδι.
Ερωτευμένη νια, στο μπαλκόνι, για σένα ξενυχτά.
Αυτά κι άλλα πόσα,
και ποιος δε λαχταρά,
να ‘χε ζήσει σε χρόνια τόσα,
που άσκοπα πέρασαν και στα κλεφτά.
Βάρα το νταούλι, φύσα το ζουρνά.
Με χορό και με τραγούδι ,ξέχνα ό,τι σε πονά.
Όμορφες, καθημερινές στιγμές,
αδιάφορα τις καίμε.
Κοχύλια με μαργαριτάρια σε θάλασσες ρηχές,
μας φανερώνονται, μα δε τα θέμε!
Χαμογέλα, γλέντα, τραγούδα.
Πότε η χαρά σε προσπέρασε,
πότε πήρες φιλί του Ιούδα
και θάνατο σε κέρασε,
άνθρωπε δεν θα το καταλάβεις.
Βάρα το νταούλι, φύσα το ζουρνά.
Κλείσε το μάτι, στον ψεύτικο ντουνιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
