| |
Στο κόκκινο της γης χαλί, δοξάστηκε η λατρεία
οι παπαρούνες στρώμα μας, αχ! ηδονή λαγνεία.
Μιαν Άνοιξη, μια Κυριακή και το κορμί να λιώνει
κει που φωτίζαν ουρανοί, την έκσταση ν` αλώνει.
Ν` αλώνει σάρκα και χυμούς, μες στης αγάπης χέρια
για να ζηλεύουν στα ψηλά, ζευγάρια περιστέρια.
Κι` ήταν τα μάτια μας θολά, απ` της αγάπης γλύκα
σαν τα κορμιά ενώνανε, ήταν της νιότης προίκα.
Τα κόκκινα σου τα μαλλιά, στο χρώμα της πορφύρας
κι` οι παπαρούνες ζήλευαν, το σμίξιμο της μοίρας.
Κει που η αγάπη γιόρταζε κι` ο ήλιος σε φιλούσε
ήταν το φυλλοκάρδια μου, που επάνω σου κολλούσε.
Μια Κυριακή δημιουργού, που σφράγιζε τα σώματα
κι` η γλύκα που` χε το φιλί, όλης της γης τ` αρώματα.
Κι` ήταν ο ήλιος θεατής, της αρχέγονης της πράξης
με τις αχτίδες στόλιζε, πλουμίδια να φυλάξεις.
Στο κόκκινο της γης χαλί, το άσπρο σου φουστάνι
δεν το φορούσες ακριβή κι` η γύμνια σου στεφάνι.
Μια Κυριακή, μια Άνοιξη, που έμεινε στους αιώνες
σ` ένα χαλί τώρα κοιτώ, χίλιους φύγαν χειμώνες.
Που ήρθαν κι` έφυγαν, αχόρταγοι μια ζήση
μα της πορφύρας ηδονή!! τίποτα δεν θα σβήσει.
Τα κόκκινα σου τα μαλλιά, σαν το θεό αγαπήθηκαν
και μείνανε τα χρώματα, μες στο μυαλό σφραγίστηκαν.
Μια Άνοιξη, μια Κυριακή, κληρονομιά μια ζήση
οι παπαρούνες σαν ανθούν, το κάδρο το έχεις στήσει.
Κι` είναι ακριβό, πανάκριβο, κανείς δεν θα στο πάρει
κυλάει μες στο αίμα σου, κορμιών προσκυνητάρι
21-6-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
