| |
Την περιμενες να ρθει εξω απο το σταθμο του μετρο.Κραταγες μια μπυρα στο χερι σου κι εναν ρυθμο στο κεφαλι σου που πηγαινε καπως ετσι"μπανγκ μπανγκ μπιν μπιν μπιν μπανγκ μπογλ μπογλ νταμπαμπ"
Παρατηρουσες τους περαστικους αυτο το ανομοιογενες πληθος .Καποιοι πεθαναν και δεν το ξερουν.Καποιοι πεθαινουν ολοενα και καποιοι θα πεθανουν στην επομενη στροφη στο επομενο στενο κι αυτο ειναι ολο
Δεν υπαρχει κανενα μυστηριο με τον θανατο.Αν τιποτα δεν τελειωνε τιποτα νομοτελειακα τιποτα δεν θα αρχιζε κι εσυ δεν θα υπηρχες ποτε να χτυπας τα πληκτρα του λαπτοπ εκ των υστερων.Αγορασες αλλη μια μπυρα. Ενας τυπος τραγουδαγε καραοκε.Ηταν πραγματικα αθλιος,αλλα ειχε αρχιδια πραγμα το οποιο ειναι πιο χρησιμο απο το οποιο ταλεντο.Αρχισε να σε ενοχλει το λεφουσι με ολες τις πιθανες κινησεις και ολους αυτους τους ατερμονους σχηματισμους,αλλα το περιπτερο με τις μπυρες ηταν κοντα.Ξεπεταγαγες μια μεγαλη μπυρα σε 15 λεπτα.και περιμενες την Ποπη 45 λεπτα τωρα.βεβαια ηρθες πιο νωρις.2 ωρες.2 γαμημενες ωρες πιο νωρις,γιατι πνιγοσουν μεσα,οπως πνιγεσαι τωρα κι εξω.Σκεφτηκες πως τελικα μεταφερεις την δυστυχια σου.δυστυχως η ερημια ή η πολυκοσμια ηταν απλα το ντεκορ μιας μιζερης υπαρξης σφυρηλατημενης απο την θλιψη της μανας σου και την τρελα του πατερα σου.Βεβαια η μεγαλυτερη ευθυνη βαραινει εσενα.Η ευδαιμονια η χαρα η ευτυχια θελει προσπαθεια κι εσυ δεν προσπαθησες ποτε σου για τιποτα.Τα αδεια κουτακια μπυρας μαζευτηκαν σωρο.Καποια στιγμη σηκωσες το κεφαλι κι ειδες την Ποπη να σε παρατηρει.
"Αυτα τα κουτακια ειναι δικα σου;"
"Σε καμμια των περιπτωσεων."Της απαντησες.
"Οκ.Σηκω ορθιος και στασου στο ενα ποδι"
"Γελοιοτητες,ειπες.
"Αν δεν το κανεις εφυγα.
"Μας βλεπει ο κοσμος και γελαει."
"Κοιτα με.Το εννοω."
Το προσπαθησες.Εχασες την ισορροπια σου και σωριαστηκες κατω.Την ειδες να απομακρυνεται.Δοκιμασες να σηκωθεις για να την προφτασεις.Δεν τα καταφερες.Ξαναπροσπαθησες.Επεσες
προς τα πισω χτυπησες το κεφαλι σου στο τσιμεντο κι εχασες τις αισθησεις σου.
Ησουν στο απολυτο σκοταδι.Δεν ειχες αισθηση του χωροχρονου.Καπου καποτε στο βαθος ειδες μια ασπρη κουκιδα.Οσο περναγε ο χρονος η κουκιδα μεγαλωνε και ερχοταν πιο κοντα.Σε λιγο ησουν σιγουρος οτι ειτε πηγαινες εσυ προς το φως η το φως ερχοταν σε σενα.Απλωνε και απλωνε και ενα ομορφο συναισθημα σε καταλαμβανε.Πλεον το φως κυριαρχουσε ηταν παντου και οταν εφτασε στην κορυφωση του την στιγμη που κυριαρχησε παντου εγινε μια εκρηξη κι εχασες την συνειδηση σου.Συνηλθες απο τα χαδια και τα φιλια της Ποπης.Ηταν πιο ομορφη απο ποτε.Ειχε πιασει τα μαλλια της οπως σου αρεσαν.Στα χερια της κρατουσε μια 6αδα μαμος.Της ορμησες."Οχι μωρο μου δεν πρεπει"Επεσες πανω της και ετριψες τον πουτσο σου στο μουνακι της."Δεν καταλαβαινεις;Αν κανουμε ερωτα θα χαθουν ολα."Αν δεν κανουυμε θα σκασω,της απαντησες.
Δακρυα αρχισαν να πεφτουν απο τα ματια της.Σε ειδε να της ανοιγεις τα ποδια και να την τρυπας με δυναμη και παθος.Επεσες με ολο το βαρος πανω της.Το ενιωσες να ερχεται.Οταν ολα τελειωσαν την ειδες που σε αγκαλιασε."Φοβαμαι"σου ειπε.Την εσφιξες.Τοτε διεκρινες στο φοντο στην απεραντοσυνη στο κενο ενα μαυρο στιγμα που οσο κοιταγες μεγαλωνε και μεγαλωνε σε μαζα ωσπου πλεον το διεκρινες καθαρα.Εμοιαζε σαν να ρουφαει το περιβαλλον του.Η Ποπη απο τον τρομο της εμπηξε τα νυχια της στο δερμα σου."Μ'αγαπας;Πες μου οτι μ'αγαπας."Σ'αγαπω μωρο μου.Οτι και να συμβει αυτο δεν αλλαζει.Εισαι η γυναικαρα μου η ομορφια μου εισαι η ζωη μου ολη.Την επιασες απο το χερι και περιμενατε.Ποση ωρα περασε;Δεν ξερεις.Ηταν οι πιο εντονες στιγμες της ζωης σου.Μαλλον ετσι συμβαινει πριν το θανατο.Το μαυρο απλωθηκε και
μας προσαρτησε στην μαυρη του κυριαρχια.Η τελευταια σου μνημη ηταν η Ποπη και ποσο αδικο αχαρο διαβολικο κατι τετοιο να το βιωσεις μονος σου.
Οταν συνηλθες ειχε νυχτωσει.Κανεις δεν εδινε δεκαρα που καποιος ηταν πεσμενος με αιματα στο κεφαλι κι αυτο ηταν το σωστο.Τι ειναι ο κοσμος η μανα σου ή ο πατερας σου;Ο καθενας εχει 5-10 ανθρωπους που νοιαζονται γι αυτονκαι αντιστοιχως νοιαζεται γι αυτους.Δεν μπορει ο καθενας να νοιαζεται για τον καθενα.Αυτο δεν ακουγεται πολυ χριστιανικο αλλα ειναι εξοχως πρακτικο και ανακουφιστικο λυτρωτικο θα ελεγες.
Την πηρες τηλεφωνο.
-Τι θες; απαντησε ψυχρα
-Ξεφυγε το πραγμα απλα δεν ημουν πολυ καλα.
-Δεν ειναι η πρωτη φορα και φανταζομαι δεν θα ναι η τελευταια.
-Ετσι φαινεται
-Δεν ξερω.
-Εγω ξερω.Σ'αγαπω.
-Τι σημαινει αυτο;Οτι μπορεις να τα κανεις ολα πουτανα επειδη μ'αγαπας;
-Σκατα.Δεν με ακους.Εχουμε παραλληλους μονολογους.
-Γιατι να ακουσω εγω εσενα και να μην ακουσεις εσυ εμενα.
-Περι αυτου προκειται;Ποιος θα επικρατησει;
-Ειναι αρκουντως εγωιστικο να μεθας ενω περιμενεις να ερθω δεν νομιζεις;
-Ηπια για να μπορεσω να σε αντιμετωπισω.
-Τι ειμαι κανενα θηριο;
-Ετσι ειμαι με τους ανθρωπους.Αφου τα ξερεις.
-Οχι μαζι μου.
-Κυριως μαζι σου μωρο μου.Θελω να σου δινω χαρα.Να περνας καλα μαζι μου.Δεν ξερω ισως τελικα να ειναι ολα λαθος.
-Δεν το χρειαζεσαι το αλκοολ.
-Διαφωνω.
-Διαφωνω για την διαφωνια σου.
-Οσο ημουν αναισθητος...
-Ποτε ησουν αναισθητος τα εχεις παιξει;
-Οταν εφυγες προσπαθησα να σηκωθω ξαναπεσα και χτυπησα στο κεφαλι.
-Δεν σε πιστευω.
-Σου λεω απλα τι εγινε.
-Οκ.
-ειδα ενα ονειρο.
-Χα-αφου εσυ δεν θυμασαι ποτε ονειρα.Ετσι δεν μου εχεις πει;
-Ναι ισχυει-αλλα αυτο ηταν μια εξαιρεση.
-Και;
-Ειδα την αρχη και το τελος.
-Τι εννοεις;
-Την αρχη και το τελος μας.
-Ωστε τελειωσαμε;
-Μπορουσαμε να ζησουμε για παντα χωρια αλλα προτιμησαμε να πεθανουμε μαζι.
-Γιατι;
-Γιατι...ετσι ειναι οι ανθρωποι οι ερωτευμενοι ανθρωποι
-Τα λες αυτα για να με ριξεις.
-Τα λεω αυτα για να σε ριξω-τι νομισες πως σ'αγαπαω;Αν θες να μαθεις κυρια μου σε απεχθανομαι.
-Ουτε εγω σε αγαπαω-δεν θελω να σε δω μπροστα μου.
(Μια μερα μετα)
-Ελα
-Εσυ;
-Εγω
-Τι θες;
-Δεν θελω κατι πηρα να δω αν εισαι καλα
-Και τι σε κοφτει εσενα πως ειμαι;
-Οκ εχω καυλες και θελω να πηδηξω.
-Τωρα μιλας σωστα.
-Ωραια
-Τελεια.
-Λοιπον;
-Για πες πως θα με ριξεις;
-Ειμαστε μαζι ποσα χρονια;
-Τοσα.
-Πρεπει να σε ριξω;Υποτιθεται πως ησουν προσβασιμη πια.
-Νομιζεις.
-Νομιζω.Καθε γυναικα θελει το παραμυθι της.
-Βλεπεις;
-Ειμαι κουρασμενος γι αυτες τις μαλακιες.
-Πανε για υπνο τι τα θες τα ερωτιλικια;
-Μαλιστα.Με τρολαρεις τωρα;
-Σου λεω απλα οτι με εχασες αλλα εχει μια ευκαιρια να με ξανακερδισεις.
-Πως;
-Εσυ θα τον βρεις τον τροπο.Γραφεις αρα εχεις ιδεες.Χρησιμοποιησε λοιπον καποια ιδεα.
-Τι σχεση εχει το γραψιμο με αυτο.Στην καλυτερη ειναι ενα καπριτσιο σου
στην χειροτερη ενας παραλογισμος.Δεν μπορω να σταματησω να πινω γιατι γινομαι αντικοινωνικος.
-Στο μυαλο σου ειναι.
-Αστο ξεχνα το.
-Οπως θες.
(2 μερες μετα)
-γιατι δεν σηκωνεις τα τηλεφωνα;
-τα ειπαμε-δεν τα ειπαμε;
-να τα ξαναπουμε.
-τι θα αλλαξει;
-Ας βρεθουμε με καποιο τροπο.
-Μπα δεν νομιζω.
-Γιατι;Δεν θες να με δεις;
-Θελω και δεν θελω.Δεν ξερω.
(1 μηνα μετα)
-γεια
-γεια
-τι κανεις;
-καλα ειμαι-εσυ
-καλα ειμαι κι εγω-οσο μπορω.
-βρηκες αλλη;
-πως σου ηρθε;
-ετσι μου ηρθε.
-κοιτα την αλλη Τεταρτη γινεται η παρουσιαση του βιβλιου μου.Θα ρθεις;
-Θελεις;
-Εννοειται.Θα σου στειλω με μηνυμα την διευθυνση.
-Οκ
(Τεταρτη)
Η παρουσιαση ειχε αρκετο κοσμο.Διαβασες μερικα ποιηματα μιλησε κι ο εκδοτης σου
και προς το τελος εδωσες και μερικα βιβλια.Η Ποπη ηρθε και καθησε στις τελευταιες θεσεις του πρωην θεατρου.
Καποια στιγμη την εχασες και υπεθεσες πως εφυγε.Λιγο μετα μπηκες στο φουαγιε να παρεις ενα καφε και την ειδες
να μιλαει με τον Ζωη τον εκδοτη σου.
-Ωστε αυτη ειναι η περιβοητη Ποπη;Εκανε ο Ζωης.
-Βλεπω γνωριστηκατε.
-Ναι και την συμπαθησα ηδη.
-Να λειπουν αυτα εκανες δηθεν ενοχλημενος.
-Ο Ζωης ειναι ξηγημενος,εκανε η Ποπη.
Ο Ζωης βγηκε εξω να καπνισει κι εσυ επιασες την Ποπη απο το χερι και την οδηγησες σε ενα δωματιο αφου πρωτα κλειδωσες.
-Μου λειψες,της ειπες και ζητησες τα χειλια της.Εκεινη ανοιξε κι εσυ εχωσες την διχαλωτη σου γλωσσα μεχρι τον ουρανισκο της.
Ξεφορτωθηκες τα ρουχα σου και την βοηθησες με τα δικα της.Ποσο γαμημενα την ηθελες.Μπηκες μεσα της καθως εκεινη
κρατιοταν με τα χερια της απο την καρεκλα ωσπου εχασε την ισορροπια της και βρεθηκε κατω στο πατωμα.Την ακολουθησες.
Καποιος χτυπησε την πορτα.Τελειωσατε και βγηκε εξω πρωτα αυτη κι υστερα εσυ.
Ακουστηκαν χλιαρα χειροκροτηματα.Το μεγαλυτερο μερος του κοινου επινε ψυχοφαρμακα και ηταν στην μαστουρα.
Μονο ενας απο τις μπροστινες θεσεις γυρισε το κεφαλι του προς τα πισω.
-Η Ποπη εκανε και εδειξε μια ξανθια στην τελευταια σειρα καθισματων.
Η Ποπη εντρομη σηκωθηκε και κατευθυνθηκε στην εξοδο.
Την προλαβες στο επομενο στενο.
-Ποπη;
-Ασε με.
-Ποσο ηλιθια μπορεις να εισαι που δεν βλεπεις ποσο σ'αγαπω.
-Ετσι αγαπας εσυ;
-Δεν ηθελα να σε φερω σε δυσκολη θεση.
-Το εκανες ομως.
-Μου ειχες πει να σε ξανακερδισω.
-Χα-καλο κι αυτο.
-Δεν μου αρκουσε να εισαι η ιρωιδα της ιστοριας μου αλλα κατι πιο βαθυ πιο επιδραστικο κατι που αποκταει οντοτητα
κατι ζωντανο.
-Επρεπε να το περιμενω.
-Κοιτα ξερω ενα μπαρ εδω κοντα.
-Και η παρουσιαση;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
