Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Άναρχα 10
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130160 Τραγούδια, 269305 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Άναρχα 10
 

I
Ζω στη χώρα των θρύλων ,
των άξιων προγόνων,
στη χώρα των ηρώων .
Έχει γαλάζια θάλασσα
ψηλά βουνά
πράσινα και ξερικά νησιά
νιώθω περηφάνια και χαρά
η ψυχή μου είναι γεμάτη σαν γυρνώ
στ' αρωματισμένα της λιβάδια .
II
Πέρασα τα σύνορα για υποχρέωση κάποιου Ιωβηλαίου
κι επέστρεψα απηυδισμένος στην αύρα του Αιγαίου.
III
Αυτή είναι η χώρα μου μια πράσινη χερσόνησος λουσμένη στο λευκό
που ονομάζουμε Αιγαίο ,Ιόνιο και Κρητικό
Ζεστά τα καλοκαίρια και ήπιοι χειμώνες
γεμάτη αρχαία στάδια κι υπέροχες αρχαίες κωλόνες .
Σε κάθε γωνιά υπάρχει κι ένας βωμός
μαζί κι ένας αρχαίος ναός
Στην ένδοξη χώρα μου με τη μεγάλη ιστορία
σε κάθε βήμα έσπειραν και μια εκκλησία.
IV
Στον τόπο μου ο ήλιος το καλοκαίρι
φωτίζει την πλάση περισσότερο
και καίει τους ανθρώπους λιγότερο
γιατί συμπονεί το μόχθο αυτών που πασχίζουν με τη γη.
Το χειμώνα ξεγλιστρά ανάμεσα από τα σύννεφα
για να ζεστάνει τις καρδιές και τα σώματά τους.
V
Αυτή η χώρα που ζούμε σήμερα
είναι η χώρα των παλιών πολλών θεών
κατάντησε τώρα επαίτης.
VI
Γιατί πολλοί Έλληνες της ξενιτιάς
βλέπουν εμάς που κατοικούμε εδώ
υποτιμητικά;
VII
Θέλω,μονάχα ένα μικρό σπιτάκι
για ήρεμη ζωή στη Γιατμούς
αυτό είναι το όνειρο.
Θα ένιωθα ευτυχισμένος
να ζω με τα ζώα μου
να βόσκουν στα παρχάρια του Γουρούχ.
VIII
Το σύννεφο με κυνηγά με μίσος περισσό
χαλάζι πέφτει στο δρόμο για Ιερισσό.
IX
Άλλη μια φορά βρέθηκα στο χωριό μου το μικρό
εύκολα να ξεφύγω το ομολογώ να ξεφύγω δε μπορώ
όπως δεν μπορώ να σβήσω μνήμες παιδικές
αυτά συμβαίνουν στις άψυχες μηχανές.
Εγκατάλειψη το χαρακτηρίζει άροτρα πεταμένα στις αυλές
Η βρύση της γειτονιάς μας στέρεψε .Περίεργο !
Ίσως δεν έχει ανθρώπους το νερό της να πιουν
Τα όμορφα προσφυγικά σπιτάκια γκρεμίζουν
τσουκνίδες ζιζάνια οι ζεστές αυλές γεμίζουν
Τα λιβάδια μετέτρεψαν σε συστηματικές μονοκαλλιέργειες
οι αγέλες των ελεύθερων ζώων που κάποτε έβοσκαν
έγιναν τώρα φυλακές ζώων εντατικής παραγωγής.
Το μικρό χωριό μου έγινε άλλος τόπος χωρίς προορισμό
δε το αποθυμώ και το ταξίδι μου είναι χωρίς προορισμό.








 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ματσικοβίτης
 
-H2O-
22-06-2021 @ 07:55
Όμορφες και ζεστές σκέψεις που κάνει κάθε άνθρωπος για την πατρίδα που αγαπά. Έχει ενδιαφέροντα ερωτήματα, ωραίες απαντήσεις.
Είναι όλα ωραία. Ιδιαίτερα ίσως ξεχωρίζω το ΙΧ.
Ελάσιππος
03-07-2021 @ 14:18
Πεζά ποιήματα με ενδιαφέρον ::rock.:: ::rock.:: ::rock.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο