| |
κι ηρθες εσυ
με κεινο το απλοχερο χαμογελο
και κεινο το χαρακτηριστικο βαδισμα
το λιγο αστειο
κι ειδα τον χρονο να παγωνει
κι ενιωσα τον πονο να γλυκαινει
συμφιλιωθηκα με τους εχθρους μου
εμπιστευτηκα ξανα τους φιλους μου
εδωσα μια ακομα ευκαιρια στον εαυτο μου
περασα αναμεσα στον σταματημενο κοσμο
που εμοιαζε απολιθωμενος αβουλος καρφωμενος στο εδαφος
σε πηρα αγκαλια
και ζητησα τα χειλη σου
"Παμε;"Εκανα.
"Ναι",εκανες εσυ κουνωντας το χρυσο ραβδι σου
κανοντας τον κοσμο να κινηθει και παλι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
