| |
| | Αγία ηδονή και μέγα πάθος |  | | | Σας τα εύχομαι.....καλή εβδομάδα. | | |
Τα τρένα που ήταν στο σταθμό
έφυγαν δίχως γυρισμό
κι` έμεινα, να περιμένω
το ταξιδιώτη να προσμένω
Που είχα χίλια χρόνια να τον δω
κρυμμένο μέσα στο μυαλό
τον κράταγα ζωγραφισμένο
δεν ήρθε, μα τον περιμένω.
Ήταν μια αγάπη όλο φως
ήταν ο άλλος μου εαυτός
το άλλο μου μισό, το θείο
σελίδα μόνο για μας τους δύο.
Σγουρά είχε τότε τα μαλλιά
κι` ολόζεστη την αγκαλιά
εκείνη που πλέκα μαζί του
νέκταρ από τη πηγή του.
Σε σεντονάκια μεταξένια
η αγάπη μου η μενεξεδένια,
που πέταξε σαν το πουλί
κι` έμεινα άκαρπο κλαδί.
Όλα τα χρόνια που διαβήκαν
αγάπες έφυγαν χαθήκαν,
μα ήταν λίγο μισερές
δεν αγκυλώναν τις καρδιές.
Προσμένω δείλι στο σταθμό
και το θεό παρακαλώ
να` ρθει το τρένο της γραμμής,
μια αγάπη, άλλης εποχής.
Για μένα, μόνο να τη φέρει
να` ρθει ζωή να μου προσφέρει.
Αγία ηδονή και μέγα πάθος
ακυβέρνητες στου έρωτα το σκάφος.
Να ταξιδέψω με το νου
μες στα φεγγάρια τ` ουρανού,
μ` ένα λυγμό για την αγάπη,
βράδιασε θεέ μου, δε θα `ρθει
28-6-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
28-06-2021 @ 07:25 | Αγαπητές φίλες και φίλοι θέλω να ξέρετε ότι αρκετά ποιήματα είναι επαναλήψεις κι` άλλα καινούργια, όλα από αυτό το στοκ των χαρτιών που απαλύνουν και λυτρώνουν την ψυχή μου, αυτή την εποχή δεν γράφω, θ` αρχίσω πάλι σύντομα όταν αδειάσει το κεφάλι μου από την έγνοια, σας ευχαριστώ ,Γεωργία ::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | | Αγιοβλασιτης
28-06-2021 @ 16:31 | Πολύ ωραίο Γεωργία ...
εγώ στον τελευταίο στίχο θα έγραφα:
βράδιασε θεέ μου...άχ ! δε θα `ρθει.
::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
