| |
Δρόμοι της πέτρας…. και μονάχοι
κοπάδια σύννεφα βελάζουν
πίκρα κι αγάπη μονομάχοι
κι οι θεατές μας αλαλάζουν
Τα φορεμένα σου άσπρα ρούχα
πώς να τον κρύψουν τον λεκέ τους,
ουρλιάζουν στην εξέδρα γιούχα
παρασυρμένοι απ’ το λακέ τους!!!!
Μα κι η ατμόσφαιρα εκπέμπει
τρόμο για των φιλιών τη λεία
ο έρωτάς μας είναι… ντέρμπι…
που δεν υπάρχει ισοπαλία
Κι ο αγώνας έχει άγριο μένος
με την πολεμική κατ’ άρθρο,
ο ένας θα ‘ναι νικημένος
κι ο άλλος νικητής στο βάθρο
Δρόμοι της πέτρας στο τερέν σου
μα κίβδηλος ο οβολός σου
μου ‘πες: Θα είμαι το… πουλαίν σου,
και είμαι ο αντίπαλός σου!!!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
