| |
Είναι στιγμές που αναπολείς
Τα ακάμωτα όνειρα σου.
Στο ασχημάτιστο χαμόγελο
Θαμμένα αιωρούνται.
Μα κάποια απογεύματα,
να! "σκάνε, πάλι , μύτη"
Διεκδικούν αγέρωχα
Αλήθεια να γενούνε
Εχεις εσύ ανάλογα
Ονείρατα κρυμμένα;
που ξεθάβονται στο λιόγερμα
και προκαλούν αέρα;
Ταράζοντας συθέμελα
Το νου , τα λογικά σου;
Σα τάχεις, τότε, έλα εδώ
Κάτσε κοντά σε μένα
Μοιράσου τα και σμίξε τα
Μαζί με τα δικά μου
Σα συνταιριάξουν και τα δυο
Πιο δυνατά θα γίνουν
Το σύμπαν θα συνωμοτεί
Και όλα θα λαμπρύνουν…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
