| |
Βάλαμε ένα στόχο και ήταν στο φεγγάρι
ήταν στ` αψηλά βουνά, στο παλιό μας το καντάρι.
Βάλαμε ένα στόχο, να ζυγίζει χίλια χρόνια
τα λάθη μας, τα πάθη μας, της ροδιάς τα κλώνια
Να` χουμε πάντα ανθό, να` χουμε ροζέ φουστάνι
και εστοχεύσαμε θαρρώ, τη πρώτη μας τη πλάνη.
Βάλαμε στόχο ως το θεό, ως τους τρανούς τους γαλαξίες
κι` έχουμε βήμα ταπεινό κι` ανθρώπινες αξίες.
Κι` όλο ανεβαίναμε, ανεβαίναμε, τη χωματένια σκάλα
ήταν ο στόχος μας ιερός κι` ονείρατα μεγάλα..
Όπως πετούσαν τα πουλιά, τη λευτεριά ζηλέψαμε
βάλαμε στόχο δύναμης, απ` τη ζωή κουρσέψαμε.
Ένα χάδι, ένα φιλί, δυο μπλε, γαλάζια κρίνα
ήταν στόχος μας η ζωή, η αγάπη μας εκείνα.
Γαλάζια, μπλε της θάλασσας, κι` άσπρα της Λαμπρής
λουστήκαμε όλο το φως, ξημέρωμα αυγής.
Είχαμε ταξιδέψει πια, στα βάτα στα σκοτάδια
ήταν ο στόχος, κει ψηλά, στου ονείρου τα λιβάδια.
Δυο κλωνιά βασιλικό, δυο κλωνιά άγριο δυόσμο
κρατούσαμε στα χέρια μας, θαρρείς όλο το κόσμο.
Είχαμε αγριοβοτάνι, αρμπαρόριζα και μέντα
θυμάρι ένα κλαδί κι` ούτε μια κουβέντα.
Δεν είπαμε στ` ανθρώπινα, είχαμε φτάσει στ` άστρα
εκεί που γράφει ο λογισμός, του καθενός τα κάστρα.
Αδαμοπούλου Γεωργία
30-7-2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
