| |
Ι
Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει ευτυχισμένους
τους σημερινούς ανθρώπους που από το πρωί μέχρι να κοιμηθούν
δέχονται τηλεοπτική και διαδικτυακή υποβαθμισμένη
και κατευθυνόμενη πληροφόρηση;
Θα μπορούσε κανείς ν ' αποκαλέσει ευτυχισμένους όλους αυτούς
που περνάνε τη ζωή τους μ' ένα κινητό τηλέφωνο στο χέρι
κι ακουστικά στ' αυτιά ;
ΙΙ
Είμαι τυχερός που άφησα να με διδάξεις
το όμορφο πρόσωπο της ζωής.
IΙΙ
Στον ύπνο μου είδα
να πέφτω στο κενό
σε πτώση ατελείωτη.
Στο τέλος υπήρχα μόνο εγώ
να υποδεχτώ τον εαυτό μου
με ανοιχτή αγκαλιά .
ΙV
Όταν πέταξε μια ψυχή από το σώμα που τη φιλοξενούσε
έψαχνε η αχάριστη απεγνωσμένα ν' ανακαλύψει τον εαυτό της
να αιτιολογήσει την ύπαρξή της .
Απελπισμένη γύρισε πάνω από το νεκρό σώμα
ικετεύοντας να σηκωθεί
γιατί της όφειλε την ύπαρξή της.
“Τι θ' απογίνω μονάχη;” αναρωτήθηκε.
“Δεν έχω αύριο χωρίς εσένα”
Τον αγαπούσε πολύ.
V
Η οργή του αέρα βρυχάται
μετατρέποντας τα κύματα σε θεόρατα.
Η πάλη του ανθρώπου με τα στοιχεία της φύσης
καλά κρατεί.
VI
Η γέφυρα είναι γκρεμισμένη
μονάχα κοράκια κάθονται
στ' απομεινάρια των συντριμμιών
από τη μια πλευρά της όχθης η ΕΠΙΘΥΜΙΑ
κι από την άλλη περιμένει η ΕΥΤΥΧΙΑ.
Το κρύο νερό του ποταμού
κι η γκρεμισμένη γέφυρα
δεν αφήνουν την ΕΥΤΥΧΙΑ
να πλησιάσει την ΕΠΙΘΥΜΙΑ .
Κι όταν η γέφυρα έστεκε αγέρωχη γερή
κανένα συναίσθημα δεν εκμεταλλεύθηκε
την ευκαιρία.
VII
Δυο σώματα δεμένα με τριχιά πλάτη-πλάτη
ένας άντρας και μια γυναίκα
ο καθρέφτης απέναντι στον τοίχο τους κατοπτρίζει αγκαλιά.
Ποιος αλήθεια να είναι ο ψεύτης;
VIII
Από το παράθυρό μου θ' αφήσω το χρόνο να φύγει
και τη νύχτα να μου εκμυστηρευτεί τα μυστικά των αστεριών.
IX
Χρειάζομαι μάτια να κλάψω
μάτια να δω τις ομορφιές του κόσμου
μάτια να διαβάσω τα βιβλία που επιθυμώ
τα μάτια της ψυχής χρειάζομαι
να βρω το πραγματικό νόημα της ζωής
στην καρδιά του κόσμου
Χρειάζομαι τα μάτια μου να βλέπω
διαρκώς την ομορφιά σου
και τα μάτια της ψυχής
να αγγίξω τη δική σου ψυχή.
Χ
Ολονυχτία
Η αϋπνία της ολονυχτίας θυμίζει απύθμενο γκρεμό.
Οι τοίχοι με πιέζουν μου συνθλίβουν την ύπαρξη.
Ο δαίμονας που στέκει απέναντί μου με φλογερό βλέμμα
δε λέει να φύγει στη μακάβρια σήραγγα που βρίσκεται κοντά του
Ο απόκοσμος συριγμός του με καλεί να τον ακολουθήσω
στο υπόγειο ποτάμι που κρεμούν τα καρπούζια τους οι μοναχοί.
Το βράδυ συνεχίζει να κρατά ανελέητο το δαίμονα μου
σαν όξινη βροχή στο γυμνό μου σώμα.
XI
Ο θεατρίνος
Γέλιο κολλημένο σαν μάσκα στο θλιμμένο σου πρόσωπο
αμυδρά φώτα αναδεικνύουν τις σκιές γύρω σου
σταθερό βλέμμα ,καθαρό βλέμμα,
ο λόγος περιέχει αλήθειες και ψέμματα
σαν συμφωνία εναλλαγής συναισθημάτων
μη προδώσεις τα πραγματικά σου συναισθήματα ,
κλάψε ,γέλασε, πόνεσε ,θλίψου
αλλά μη προδώσεις τα συναισθήματά σου.
Μόλις χώρισες κι εσύ γελάς
τα δάκρυά της λύπης σου μετέτρεψε σε δάκρυα χαράς
το παιδί σου δε μπορεί κι εσύ τραγουδάς
υποκρίνεσαι αμέριμνος και γελάς στη σκηνή
στο σανίδι του λυτρωμού ,της αλλοτρίωσης ,της εξιλέωσης
του πόνου και του γέλιου ,πληρώνεσαι να κρύβεις τον εαυτό σου.
Τα ψέματα και οι αλήθειες στο μυαλό σου κάνουνε χορό.
Θεσσαλονίκη 3 Αυγούστου 2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
