| |
σε ενα δωματιο τα πινεις μονος
ακομα ενα βραδυ εισαι στο κενο
εφυγε και σε εκανε κομματια
και εισαι ενα βημα απ'το γκρεμο
τα λογια της ακομα τα θυμασαι
οταν σου ειπε πια δεν σ'αγαπα
και τα ονειρα που κανατε παρεα
πεταξε διχως τυψεις στην φωτια
το ξερεις ματαιο πως ειναι
να καταστρεφεσαι γι αυτη
πισω δεν θα ξαναγυρισει
δεν ειχε μπεσα ουτε ψυχη
το αιμα σου ακομα την γυρευει
εκει που σταματα η λογικη
στην φαντασια τωρα δραπετευεις
γιατι η πραγματικοτητα ειναι λειψη
το ξερεις πως καιρο θα κανει
η πληγη για να επουλωθει
και θα ρχεται μια νυχτα σαν αποψε
που θα αρχισει παλι να αιμορραγει
το ξερεις ματαιο πως ειναι
να καταστρεφεσαι γι αυτη
πισω δεν θα ξαναγυρισει
δεν ειχε μπεσα ουτε ψυχη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
