| |
Κάποτε που περπατούσαμε πιασμένοι χέρι-χέρι στη ζεστή αμμουδιά, το συναίσθημά μας ήταν έντονο και κατασταλαγμένο.
Γιατί η (ανάλαφρη σαν καλοκαιριάτικο συννεφάκι) ψυχή μας είχε βρει αυτό που ζητούσε.
Κι όταν αντικρίζαμε τη γλυκιά αγκαλιά της θάλασσας που ανοιγόταν μπροστά μας, το μάτι μας έφτανε ως ένα σημείο και πέρα από αυτό, δεν ξέραμε αν ήταν νερό ή ουρανός !
Όμως από εκεί άρχιζε ο κόσμος...
.........................
Άσχετο.
Ήλιος κάτασπρος, ψυχρός
δολοφονικό το φως.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
