| |
Στις καλαμιές της λίμνης κρύβονται οι ξωθιές
της έχθρητες αφήνουν
έρωτα δίνουν
τα μάγεια λύνουν
και σαγηνεύουν θείους εραστές
Οι ζωγραφιές της μοίρας μένουνε θολές
τα χρώματα ξεφτίζουν
δεν κοκκινίζουν
κι αυτές χαρίζουν
λιμνήσιες βίαιες ενοχές
Με τα μαλλιά λυμένα βάζουνε φωτιές
αμέρημνα ανθίζουν
την γη ποτίζουν
και βασανίζουν
μ’ αγάπης νόθες ταραχές
Μες στα βαθιά νερά αλλάζουνε ματιές
τον έρωτα προσμένουν
πόρτες διαβαίνουν
γοργά μαθαίνουν
τροφή πως είναι οι ευχές
Μες στα βαθιά νερά το φως ακολουθώ
σκοτάδια με τυλίγουν
κι οι ευχές σα φύγουν
τα μπόνους λήγουν
ξύπνιος να μείνω προσπαθώ
Στις λίμνης τα θολά νερά
ευχή ‘χω κάνει μια φορά
εσύ να μ’ αγαπήσεις
να μην με λησμονίσεις
Ευχή τροφή για της ξωθιές
μ’ ένα συναίσθημα του χθες
εσένα να προσμένω
της μοίρας το γραμμένο
Τώρα βαθιά μες στο νερό
το φως που χάνεται κοιτώ
αισθάνομαι της ενοχές
σαν κάνω έρωτα μ’ αυτές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
