| |
Το γέλιο που σου έλειψε θυμήσου
Εκείνες τις αθώες τις στιγμές
Που δεν υπήρχε αύριο και χθες
.. Απόψε για τον θάνατο λυπήσου...
Νεκρός αν νιώθεις.. όντας ζωντανός
Τρυπήσου με βελόνα να πονέσεις
Και πάψε να μοχθείς για να αρέσεις
.. Ο Νάρκισσος γεννήθηκε κενός...
Κι εγώ.. βαρέθηκα να εξηγώ
Τα πράγματα που μόνα τους μιλάνε
Μα άνθρωποι που πάψαν να γελάνε
Ψελλίζουνε μονάχα το "Εγώ"...
Στο σπίτι τους.. στο δρόμο.. στο μετρό
.. Ανόητοι.. με ένα κινητό
Σκοτώνουν του μυαλού τις προεκτάσεις
Κι εσύ.. παλεύεις τόσο να τους μοιάσεις !...
Γι' αυτό δεν σε λυπάμαι το λοιπόν
Τη μοίρα μοναχός σου καθορίζεις
Μα τίποτε βαθιά δεν θα γνωρίσεις
.. Αφού απ' τη Ζωή είσαι απών...
10-11-2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
