| |
Ο βαδιστής κουράστηκε στα τρεις χιλιάδες βήματα
κάθισε και σκέφτηκε της ζωή του τα χιλιάδες κρίματα.
Απόκανε και κοιμήθηκε με ύπνο ανονείρευτο.
“Να λείπουν τα μαύρα όνειρα που αγνό ριζικό μαυρίζουν
Κασσάνδρας χρησμούς θυμίζουν”.
Τα χέρια του άδεια,η ψυχή του άδεια
τα αισθήματα αγάπης ανύπαρκτα
τα πόδια του μονάχα θυμίζουν την ύπαρξή του.
“Βρίσκομαι στη χώρα των θαυμάτων
βλέπω τις μεγάλες πυραμίδες
φτάσαμε στη μεγάλη σκιά του χειμωνιάτικου ήλιου.
Ας έλθει νύχτα ,ας έλθει ημέρα ο χρόνος ελέγχεται από εμένα.
Παιδί σαν ήμουν μικρό σεβασμό έτρεφα στους μεγάλους.
“Αφήστε τους μεγάλους να χορεύουν
και τραγουδήστε μαζί μου τραγούδια
γεμίστε τον αέρα ήχους με λουλούδια.
Δικό μου το σκοτάδι ,δικό μου το φως
δικό μου το ξημέρωμα με ξυπνά από τις αναμνήσεις .”
Ο τέκτονας μας καλεί να βαδίσω συνεχίζω το μέτρημα
στέγνωσε το λαρύγγι μου 2.993,2.994,2.995,2.996,2.997..
“Υδρία αδελφέ μου υδρία ....” το βήμα ένας πήχης ,
αριστερά μας οι μεγάλες πυραμίδες,
δεξιά μας τα ευωδιαστά αχνιστά λιβάδια του ποταμού ,
η αύρα των αόρατων κυμάτων του Νείλου μας δροσίζει,
οι βάρκες και οι φτωχικές σχεδίες ακολουθούν νωχελικά,
το αιώνιο ρεύμα, μακάριοι οι επιβάτες τους.
Η όμορφη Αλεξάνδρεια εμπρός μας μύρια στάδια.
Θεσσαλονίκη 18 Οκτωβρίου 2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
