| |
αναστενάρια...
Εδώ σε θέλω κάβουρα....γένου αναστενάρης
σε αναμμένα κάρβουνα, πῶς πίνεις γιοματάρι.....;
Στοιχειώνουν τώρα οι καπνοί, το βιος αναστενάζει
σαν το χινόπωρο θα`ρθεί, αλί! σ`όποιον σπαράζει...
Είν`ὴ ψυχή του καθενός, δυο μέτρα κι ένας τόπος
ένας γαλάζιος ουρανός κι ανθόσπαρτος ο δρόμος
Όλα τα σβήνει η φωτιά κι όλα τα κατακαίει
εσύ μονάχος κι ορφανός, οργή, που σιγοκαίει
Με επιδὸματα θα ζεις, πρόσφυγας- μετανάστης
της εσπερίας εντολείς, ντόπιος ο μεταπράττης ...
Σα δεν γροικούν τον άνθρωπο και τον απλό πολίτη
ανύπαρκτη γι`αυτούς ψυχή, που κατοικει σε σπίτι
φ.κ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
