| |
Ένα ήρεμο πρωινό, αρχές του καλοκαιριού, ήρθες στο νησί μ' ένα μεγάλο καράβι.
Ήσουν όμορφη σαν θεά.
Όταν φίλησα τα ρόδα των χεριών σου, μ' αγκάλιασε ένα μυστικό φως κι από τότε οι αισθήσεις μου δυνάστευαν τη σκέψη μου. Νόμιζα ότι θα μου δώσεις την παντοτινή νιότη !
Ύστερα, καθώς άρχισαν να ζεσταίνουν οι μέρες, εσύ πήγαινες στην αμμουδιά, έβγαζες τα ρούχα σου κι έπεφτες στο νερό.
Η θάλασσα άχνιζε πέρα ως πέρα κι εγώ, ακουμπισμένος στο περβάζι του παράθυρου μου, χαμογελούσα.
Τώρα που φεύγει το καλοκαίρι, η γη είναι ακόμα χλιαρή απ΄ το αγκάλιασμα του ήλιου αλλά ένα δυνατό αυγουστιάτικο μελτέμι που πνέει, αναταράζει τη θάλασσα…
……………………………
Άσχετο.
Άλλο είναι το «παρών»
κι άλλο το «ὡσεί παρών».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
