| |
Για μία άναρθρη σιωπή
Μιαν έναστρή σου χαραυγή
Αξίζει.. λέω.. απ' τη λήθη να ξυπνήσω
Και ας κρατήσει μια στιγμή
Αρκεί εσύ να είσαι εκεί
Στα μονοπάτια του μυαλού σου να βαδίσω...
Τί είναι ο άνθρωπος θαρρείς ;
Νους.. που κυλάει διαυγής
Ένα κρυστάλλινο στη σκέψη μας ποτάμι
Αν θέλεις ύλη να χαρείς
Πες μοναχά πως δεν μπορείς
Από το "είναι" σου να σώσεις ένα δράμι...
Βλέπεις τη φύση τη σοφή
Που κάθε τι θα το σκεφτεί
Κι εσύ το παίζεις ευφυής και μορφωμένος
Πληρώνεις κάθε τι αδρά
Με μετοχές και ποσοστά
Γονυπετής.. για μια δεκάρα ξεπεσμένος...
Μα δεν λογάριασες σταλιά
Ποιός είναι εκείνος που νικά
Είναι μονάχα όποιος ξέρει να προσφέρει
Ν' ακούει.. δίχως μια μιλιά
Πως είναι θύμα και βορά
Και στη ζωή τίποτε δεν θα καταφέρει...
Μα με τα δυο αυτιά κλειστά
Τα βλέφαρά του σφαλιστά
Κάθε κακία έμαθε να υπομένει
Κι είναι αυτός που θα σου πει
Προτού σε πνίξει η σιωπή
H ευτυχία κι η χαρά που τάχα μένει...
7-9-2017
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
