| |
Τώρα το γέλιο ξέφτισε στα μαραμένα χείλη
Η μοναξιά σε κέρδισε κι οι μνήμες της φωτιάς
Στέκεις σκυφτός κι αμίλητος στου Χάροντα την πύλη
Σαν βίαια σε χώρισαν απ' όσα αγαπάς.
Να ταξιδέψεις πόθησες σε άγνωρες εκτάσεις
Και να σμιλέψεις του μυαλού τις άπειρες πτυχές
Με το φτερό του αητού τη μοίρα να χαράξεις
Δίχως ποτέ στο διάβα σου να νιώσεις ενοχές...
Όμως οι χρόνοι μίσεψαν στα καρφωμένα πόδια
Σ' ένα σταυρό που ρίζωσαν τα χέρια του κακού
Πράξεις ποτέ δεν γίνηκαν όσα σου είπαν λόγια
Και έζησες σαν είλωτας σκοτάδια πανικού...
Τώρα με χιόνια στα μαλλιά.. το μέτωπο σκαμμένο
Την πλάτη σ' όλους γύρισες.. άλλο να μην πονάς
Κι είπες : " Αφού με πρόδωσαν.. πια τί να περιμένω ;
Από πληγές ξεχείλισε το σώμα της σκλαβιάς "...
Άνοιξες το παράθυρο να πιεις μια στάλα αέρα
Και τα πνευμόνια σφράγισες μ' υγρό κερί.. ζεστό
Τις έγνοιες όλες έκαμες που σε πονούσαν πέρα
Κι είπες : " Τώρα τη μοίρα μου στα χέρια μου βαστώ ! "...
13-5-2010
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
