| |
Νιφάδες δύσμορφες κρατώντας την ανάσα τους
Για να γλιτώσουν του χιονιά το νταβαντούρι
Έκφυλες κρύφτηκαν ασύστολα στο τζάμι της
Κι αυτός κρυφά τις θαύμαζε
Ίσως και να ήθελε πάντοτε να τους μοιάζει
Νιφάδες που ήταν των κομμωτηρίων τρόφιμοι
Με άτσαλα σώματα, φρικτές χαμηλοκώλες
Αιδώς δεν τσάκισε τα νοτισμένα κόκαλα
Σαν βγήκε ήλιος προστυχολογα της σκέψης
Στης δήθεν εγκατάλειψης τραβούσαν τον χορό
Κι αυτός ξανά τις θαύμαζε, τις ένιωθε δικές του
Αχολογωντας ποίηση βάφτιζε τις κραυγές τους
Εκείνη τότε θύμωνε μέσα απ' το παραθύρι
Τα τζάμια της της τα έσπασαν
Τα λόγια της τα κλέψαν
Κάργιες, σπουδαίες έμοιαζαν με την βοήθεια του
Ένιωθε μέγας πλάι τους
Φίλες σαν σάπια φρούτα
Έκλαψε εκείνη δυνατά
Και το σπασμένο τζάμι, την σκέψη της της χάραξε
Έκοψε τον λαιμό της
Αργά το τζαμί θαμπωνε
Μα η άνοιξη ερχόταν
Εκείνος τις κομμώτριες εικόνισμα τις είχε
Οι δυο συναντηθήκανε με αμβλύ κενό στην σκέψη
Κ Θ 17-4-2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
