| |
Μου μίλησαν και όρμησαν
στη παιδική ρομφαία.
Ατσάλινο της γαλανής
τ` αψηλό
κοντάρι.
Μες στις ασβεστολιθιές
στο χώμα στη
σπηλιά.
Της μάνας μου
το βύζαγμα,
ένα κλωνί
θυμάρι.
Οι μορφές που θαύμασα
που` χαν τα καρυοφύλια
θυμάρι, σκίνο και
μυρτιά.
Ένα μου δάκρυ
στάλαξα
κι` έγινα
άγρια θάλασσα.
Ελλάδα μου
τρανέ αητέ
και μυροφόροι
κρίνοι,
λιοπύρι, ήλιος
ξύλο ζωής,
δάδα της Ρωμιοσύνης
και του Πυρρίχιου
λύτρωση.
Νάμα αγίας κρήνης.
Κληματαριές και λιόδεντρα
του μπαγλαμά
ένα τέλι,
ταξίμι μου, λεμονανθέ
άσπιλα δυο
άσπρα κεριά.
Το ένα Σταυροπροσκοίνησης
στη Παναγιά
τη Σουμελά.
Τ` άλλο φανάρι
που αχνοφέγγει
μες στην
Άγια Σοφιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
