| |
Πέρασα το κατώφλι του
ψάχνοντας για κομμάτια των ονείρων μου
το σπίτι ήταν άδειο και γεμάτο σκόνη
ένα σακκάκι στην κρεμάστρα
μου θύμιζε την ύπαρξη του
άρχισα να ψάχνω με μανία τις τσέπες
Τίποτα
δεν βρήκα τίποτα
το παράθυρο που έβλεπε στον δρόμο άνοιξε ξαφνικά
μια από τις παλιές του συνήθειες φώναξα σχεδόν
ξεχνάει το πατζούρι ανοιχτό
σίγουρα θα τον έχουν κλέψει κάποια στιγμή
δεν άργησα όμως να καταλάβω ότι το σπίτι ήταν εγγαταλειμένο
στην πόρτα φάνηκε ένας άστεγος
μάλλον εκεί έμενε
τον κοίταξα κι απόφυγε το βλέμμα μου
χωρίς να σκεφτώ πολλά πράγματα, άδειασα το περιεχόμενο της τσάντας μου στα χέρια του
τον γρατζούνισα στο μπράτσο
ήταν έτοιμος κάτι να πει ....αλλά
υπήρχαν τόσα ακριβά πράγματα
κι εκείνος ο αναπτήρας ο καρτιέ ο ασημένιος, που ήθελα παλιά να του τον χαρίσω αλλά το θεώρησα υπερβολή
δεν πίστευα ότι ο έρωτας, αντανακλά σε δώρα
τώρα όμως...ξάφνιαζα τον ρακένδυτο
«δεν καπνίζω» μου είπε αργά
«δεν έχει σημασία» απάντησα, «είναι πανάκριβος και ασημένιος, μπορείς να τον κάνεις ότι θέλεις»
έριξε μια ματιά και στα υπόλοιπα πράγματα, και με κοίταξε με ευγνωμοσύνη
ήθελα να τον αγκαλιάσω
αλλά η ζωή μου με είχε μάθει να αποφεύγω τις υπερβολές
πέρασα την πόρτα κι έφυγα
ΚΘ 10-12-2019
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
