heardline
19-09-2021 @ 01:29 | Συναισθηματικά έντονος και φορτισμένος ο λόγος σου Τάσο.
Το κενό κι ο πόνος όσων αγαπημένων φίλων χάνουμε
μπορεί και στίχοι να γενούν.
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
Γιώργος Καλ-Ελ
19-09-2021 @ 06:42 | Άψογο ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
malkon64
19-09-2021 @ 09:22 | Νιώθω σα να αιωρούμαι σε μιά άβυσσο ...
Δεν υπάρχει ούτε νους ούτε συναίσθημα.
Μόνη αμυδρή διέξοδος το αίσθημα...
πώς μπορεί να σε ξανάβρω στον παράδεισο.
Έξοχο . . . ! ! ! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Κων/νος Ντζ
19-09-2021 @ 10:59 | Υπέροχο!!! ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
19-09-2021 @ 17:41 | ::hug.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Λεονόρα
19-09-2021 @ 22:02 | μπορεί να σε ξανάβρω στον παράδεισο.!!!
Ας αναπαύεται η ψυχή της!
| |
Ζωή Α.
20-09-2021 @ 00:21 | Σ' όλα γύρω χαραγμένα
τα σημάδια σου ...
Στέρεψαν οι επικλήσεις και βουβαίνονται
!!!!!Πολύ συγκινητικό!!!!! ::yes.:: ::cry.::
::hug.:: | |
-Ειρήνη-
21-09-2021 @ 14:24 | Είναι πολύ όμορφο το ποίημά σου, Αναστάσιε! Ο πόνος, η θλίψη, το κενό που δε γεμίζει πια, η απουσία που δε θα ξαναγίνει παρουσία σ' αυτή τη ζωή... όλα τα έχεις δώσει με τέλεις ποιητικές εκφράσεις! Όπως περιγράφεις το ζευγάρι φαίνεται η αγάπη που υπήρχε μεταξύ τους και μακάρι όλα τα ζευγάρια ν' αγαπιούνταν έτσι... ο κόσμος μας θα ήταν διαφορετικός... κι αν κάτι ακόμα φαίνεται πολύ έντονα στο ποίημα είναι η ενσυναίσθησή σου... η ικανότητα που έχεις να μπαίνεις στη θέση του άλλου... με εντυπωσίασε! Ας είναι αναπαυμένη η ψυχή της φίλης σου... και δύναμη και κουράγιο στο φίλο σου... | |
χωρίς λόγια
22-09-2021 @ 00:57 | Μα τι να πουμε για τον πόνο…
Ομορφιά και ευαισθησία η δημιουργία σας
| |
 |
