| |
Άι, των ανθρώπων πόρτες δεν χτυπούν,
οι προδομένοι π’ άδικα αγαπούν.
Στεγνό το στόμα νιώθεις και διψάς,
αθώος του αίματος και της κλεψάς.
Μάταια, τ’ αστέρια τα παρατηρείς,
το πεφταστέρι που ’χασες να βρεις.
Φέγγει, το δρόμο σου να βλέπεις,
όμοιο με λυχναράκι τσέπης.
Πόσο σε συναρπάζουνε τα εφέ,
σκάζουν σαν τις φουσκάλες του καφέ.
Και το χαρμάνι πίνεις το πικρό,
για να βαφτείς με χρώμα από νεκρό.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
