| |
Δεν ήταν,πως δεν ήθελε
σ' εκείνο τον καθρέφτη
Που η συστολή της χάρισε
Το μύθο του...να βρει.
Ήτανε,που ξελόγιαζε έναν ακόμα κλέφτη
Χρόνο οι παλιοί τον έλεγαν.Κι οι έρωτες...στιγμή
Πέντε κουβέντες του έστειλε
Σαββάτο...μεσημέρι
Οχι πως ήταν ψεύτικες
Μα ούτε,αληθινές
Στοίχειωσε...όταν γητεύτηκε
εκείνο,το τεφτέρι
Και γράφει μέχρι σήμερα
μ' αντίλαλου,εκδρομές
Τι να είναι εκείνος;
Φάντασμα;
Στου Ηριδανού το ρέμα
Είπαν πως...εμφανίστηκε
Δειλός,κάποια στιγμή
Οι αλήθειες τον φοβίζανε
Ξεμάκρυνε...Σαν ψέμα
Στης άρνησης κλειδώθηκε
την άγονη γραμμή
Μαζί του,τώρα στην ηχώ,της σιωπηρής φωνής
μοιάζει,τη λύση να ρωτά...Γιατί δε λησμονείς
ΚΘ 16-12-13
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
