Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο κόσμος της Μουτζούρας (χα) (χα)
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129972 Τραγούδια, 269276 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο κόσμος της Μουτζούρας (χα) (χα)
 «Κεφάλαιο έξτρα - Η προϊστορία των αριθμών»
 
Στο κόσμο της μουτζούρας ζουν ευτυχισμένοι πολλοί χαρακτήρες με σκοπό το νόημα. Όλα αυτά ξεκίνησαν, όταν Αυτός, ο μεγάλος συγγραφέας που έφτιαξε τα Μαθηματικά, δηλαδή τα απαραίτητα μαθήματα όπως έλεγε, έχυσε τη μελάνι του στις κοσμικές σελίδες… Έτσι έλεγε ο μύθος πως δημιουργήθηκε ο κόσμος της μουτζούρας! Ο πρώτος χαρακτήρας που πετάχτηκε ήταν η τελεία! Σα σταγόνα! Μετά οι γραμμές και αργότερα τα σχήματα τα γράμματα και οι αριθμοί…

Έτσι πρώτα μέτραγαν με τελείες! Η μία τελεία σήμαινε το ένα, δύο τελείες ενωμένες, σήμαιναν το Δύο, (δηλαδή μία γραμμή), τρεις τελείες ενωμένες το τρία, (ένα τρίγωνο) και τέσσερις τελείες ενωμένες το τέσσερα, (το τετράγωνο)… Έτσι με τελείες και γραμμές έφτιαξαν τα σχήματα. Ο καιρός περνούσε όμως και αυτή η τελεία που συμβόλιζε το ένα, άρχισε να αλλάζει, (αν έχετε διαβάσει το κεφάλαιο 1 θα ξέρετε γιατί), έτσι ξεκίνησε και να μετατρέπετε σε παύλα. Το είδε ένας κύκλος και κατρακύλησε…
Τότε ακολούθησε η εξής συζήτηση:

-Τι θαρρείς ότι κάνεις; Ρώτησε ο κύκλος.
-Εξελίσσομαι! Θέλω κι εγώ να γίνω ένα κομμάτι του νήματος… Νοήματος! (Διόρθωσε η τελεία που άλλαζε σε παύλα…)
-Μη το κάνεις αυτό, δε μπορείς να καταφέρεις τίποτα, αφού όλα βασίζονται στην αρμονία και στην ισορροπία. Έτσι όλα συμβολίζονται με το κύκλο! Καλύτερα να μην κάνεις τίποτα!
-Δεν είναι έτσι! Είπε η μικρή παύλα που ψήλωνε σιγά-σιγά…
-Αν μπορέσουμε να μετρήσουμε την αξία, μπορούμε και να την αξιοποιήσουμε! Έτσι είμαστε ουσιαστικό μέρος της αρμονίας, με ιδέες και νοήματα δημιουργούμε ουσία! (Απάντησε η σχεδόν, έτοιμη Παύλα.)
-Νομίζεις! Τίποτα δε θα καταφέρεις, όλα αυτά θέλουν κόπο, προσπάθεια, υπομονή, σκέψη, χρόνο, φρόνηση, και εύνοια. Εσύ δεν έχεις τίποτα από αυτά, καλύτερα να ξαναγίνεις τελεία και να γυρίσεις στη θέση σου! Απάντησε με σιγουριά ο Κύκλος και της γύρισε τη πλάτη. Καθώς έφευγε μηδένιζε τα πάντα, το χρόνο, το μελάνι, τις γραμμές.

Αυτή είναι η πρώτη διαμάχη των αριθμών, αν θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως αριθμούς, ένα κύκλο και μια παύλα που συζητούσαν τότε, στις πρώτες γραμμές του κόσμου της μουτζούρας. Εκείνη την εποχή η Παύλα στεναχωρήθηκε τόσο πολύ με το Μηδενισμό, του κύκλου που άλλαξε το όνομα της σε Ιόν και ξεκίνησε να δημιουργεί το αντίθετο του τίποτα… Το όλων ή και το Παν! Μα το αντίθετο του τίποτα, δεν μπορεί να υπάρξει! Γιατί αν ορίσουμε το τίποτα, ακόμα και ως «τίποτα» τότε είναι κάτι… και το τίποτα δεν μπορεί να είναι «κάτι»! Αυτό είναι το παράδοξο του Τίποτα και είναι ένα πρόβλημα διπλής άρνησης. «Αν δεν είναι κάτι, δεν γίνεται να έχει αντίθετο και αν είναι κάτι, δεν είναι τίποτα!»

Βασανιζόταν για καιρό το Ιόν (η πρώτη τελεία) να βρει ένα νόημα, που να λύνει το παράδοξο του τίποτα, Μα τίποτα! Ρωτούσε το κύκλο και μόνο αρνήσεις συναντούσε! Μη νομίζεις το ένα, και δεν αξίζει το άλλο, του έλεγε. Τα έβλεπε όλα χειρότερα και από αρνητικά… Ανάξια!
Καθώς προχώραγε το Ιόν, στις γραμμές συνάντησε μία μεγάλη μουτζούρα και μπήκε λίγο μέσα να ηρεμήσει. Εκεί μέσα στη μπερδεμένη δημιουργικότητα της μουτζούρας, σκέφτηκε την μέτρηση και έθεσε ως αντίθετο της, την διπλή άρνηση, έτσι κατέληξε στην υπεραύξηση! Θεωρητική αξία βέβαια! Από τότε ξεκίνησε να μετρά και για πάντα, θα μετράει για να τη φτιάσει. Άλλαξε και το όνομα του σε Ένα (ή Όν όπως το φωνάζουν χαϊδευτικά) Και έδωσε και όνομα στο κύκλο, τον βάφτισε Μηδέν, αφού συνέχεια του έλεγε τις αρνήσεις Μη και Δεν!

Το Μηδέν και το Εν… Σε αυτούς ανάμεσα δε χώραγε κανείς… Ο μύθος λέει ότι χρειάστηκε πολύ χρόνος μέχρι το Ον να καταλάβει την αξία του, στην αρχή πίστευε, πως ήταν μόνος του, το Όλον και το Παν. Μα αργότερα κατάλαβε ότι μόνο του, ήταν αδύνατον να είναι δύο αξίες! Χώρισε τότε, τον εαυτό του στη μέση και έδωσε, στο κάθε μέρος, την αξία του. Έτσι δημιούργησε τη Δύο. Η Δύο λοιπόν αφού γεννήθηκε από δύο κομμάτια του Ενός, ήταν το τέλειο ζευγάρι και μίλαγε για την αγάπη και τη δημιουργία. Όμως ήταν και διπολική, της άρεσε να σκέφτεται τα άκρα, τα αντίθετα… Το ‘Ένα τη συμπάθησε και έκατσε κοντά της… Της έδωσε μάλιστα και τη τιμή, όσα διαιρούνται τέλεια μαζί της, να λέγονται ζυγά. (Από το ζεύγος που σήμαινε το ζευγάρι τότε.)

Στη πρώτη τους συνάθροιση, το Ένα και η Δύο κάνανε μία μεγάλη συζήτηση. Στη συζήτηση αυτή, μιλούσαν για το παρελθόν του Ενός με το Μηδέν, για το παρόν του Ενός με τη Δύο μα και φανταζόντουσαν το μέλλον τους… Έτσι προέκυψε το Τρία, ένας ταχύτατος αριθμός που όριζε χώρο και το χρόνο, την τάξη μίας άλλης πραγματικότητας! Σε μια στιγμή τους εξήγησε σύμπαντα, φανταστικά με τρισδιάστατους κόσμους, ανέγγιχτα για τον κόσμο της μουτζούρας. Την ώρα που γεννήθηκε ο Τρία όμως, αρκετά φύλλα μακριά δημιουργήθηκε ένα Τρίγωνο. Για αυτό το λόγο, η μοίρα τους δέθηκε μαζί, και θα βρεθούν αρκετά κεφάλαια αργότερα για να κάνουν την Τριγωνομετρία.

Έτσι τελείωσε η συν-ζήτηση τους. Με το Ένα εκστασιασμένο και τη Δύο μπερδεμένη… Το Ένα άρχισε τότε να συζητάει με το Τρία. Του είπε για όσα γνώρισε όσο ονομάζεται Όν, αλλά και για όσα γνώρισε πιο πριν, που ήταν ακόμα μια απλή Παύλα. Ο Τρία τον άκουγε με προσοχή! Μετά του εξήγησε την θέση και την αξία της Δύο. Ο Ένα έδινε πολύ αξία στο Δύο, περισσότερη από τον εαυτό του! Αυτό δεν άρεσε καθόλου στο Τρία, έτσι επέλεξε να μην κάτσει άλλο μαζί τους. Πριν σηκωθεί, το σταμάτησε (ευτυχώς) η Δύο και του μίλησε για την ισορροπία. Μετά του είπε, ότι για αυτήν, ο Τρία έχει περισσότερη αξία απ’ τον εαυτό της. Ο Τρία άκουσε με προσοχή τη Δύο και χάρηκε, έτσι την ερωτεύτηκε και έκαστε πλάι της. Τότε δύο καινούργιο αριθμοί εμφανίστηκαν, η Τέσσερα από τη συζήτηση του Ένα με το Τρία και ο Πέντε από τη συζήτηση του Τρία με τη Δύο.

Η Τέσσερα γνώριζε ήδη πάρα πολλά… Όλη την ιστορία του Ενός (από Παύλα), το ζήτημα των αξιών, μα και την έννοια του ζεύγους μιας και αυτή ήταν ζυγός. Έτσι θεώρησε σωστό και δίκαιο να σταθεί πλάι στον Τρία και να θέσει μία σταθερή βάση για συζήτηση. Αυτή τη σταθερή βάση εκμεταλλευτικέ ο Πέντε, που την ακολούθησε και με την βοήθεια της Δύο, δημιούργησε το δεκαδικό σύστημα! Στην τετράγωνη λογική της Τέσσερα βασίστηκε, Τετρακτής την ονόμασε, και ήταν η συν-άθροιση του ένα και του δύο και του τρία και του τέσσερα! Έτσι ο Πέντε παρουσίασε το δεκαδικό σύστημα, και έπεισε τους αριθμούς ότι ήταν το καλύτερο. Ίσως αν το είχε κάνει μόνος του ο Τέσσερα, η ιστορία να ήταν πολύ διαφορετική.

Ήταν καλή θεωρία πάντως, η δεκάδα του Πέντε, αλλά τους έλειπαν ακόμα πέντε αριθμοί, για να τη συμπληρώσουν. Τις επόμενες μέρες οι πέντε τους το Ένα, η Δύο, ο Τρία, η Τέσσερα και ο Πέντε βάλθηκαν να ψάχνουν τις μουτζούρες για όμοιους τους, έτσι γέμισαν αριθμούς που ήξεραν την αξία τους.

Μερικοί από αυτούς ερωτεύτηκαν όπως είχε δώσει ήδη το παράδειγμα η Δύο με το Τρία. Το πρώτο παιδί στην πόλη των αριθμών ήταν η Έξι. Με τη μέθοδο του πολλαπλασιασμού λένε. Έτσι καλοδέχθηκαν την Έξι στη παρέα τους. Ήταν το πρώτο παιδί των αριθμών και τέλειο σε όλα! Ήταν και ζυγός αριθμός, οπότε είχε και τη γνώση του ζεύγους. Έγινε μεγάλη γιορτή στη χώρα των αριθμών για την Έξι. Σε εκείνη την συνάθροιση βρέθηκαν ο Τρία και η Τέσσερα να συζητάνε για τη δικαιοσύνη του χρόνου και για την Τρίτη διάσταση μα με τετράγωνη λογική. Άθελα τους παρασύρθηκαν και άρχισαν να αναλύουν τα άστρα τις αρετές τα ορατά και τα αόρατα, έτσι δημιούργησαν τον Εφτά το σοφότερο απ’ όλους τους αριθμούς. Αφού γνώριζε το χρόνο και το δίκαιο τα ορατά και τα αόρατα!

Όλοι οι αριθμοί το θεώρησαν ανώτερο τους και έτσι μπήκε η Έξι πρώτη και μετά ο Επτά στη σειρά. Ήταν όλοι τόσο θαμπωμένοι από τις γνώσεις του Επτά που του αφιέρωσαν τις ημέρες και έφτιαξαν την εβδομάδα! Έτσι οι αριθμοί τώρα, που είχαν και την εβδομάδα δικιά τους, άρχισαν να ψάχνουν σε κάθε μέρα την αξία της. Οι μέρες περνούσαν και οι αριθμοί δεν είχαν βρει καμιά αξία… Μόνο ένα Δυάρι έπαιζε με τη δύναμη του πολλαπλασιασμού, ήθελε να δει αν το ζεύγος μπορεί να κάνει ζεύγος με τον εαυτό του. Προς έκπληξη όλων έκανε ένα νέο αποτέλεσμα… Το Οχτώ!

Οι αριθμοί μπερδεύτηκαν, ήταν σα το άπειρο μα όρθιο… Ήταν ζεύγος, ζεύγους του πρώτου ζεύγους. Η Δύο πολλαπλασιασμένη με τον εαυτό της τρεις φορές! Έτσι η Οκτώ, προσπαθούσε να εξηγήσει μα ήταν μεγάλη η εξήγηση και μπερδεμένα τα λόγια του, οι αριθμοί το έβλεπαν σαν ανάπηρο άπειρο… Για αυτό τα πήρε αγκαλιά και τους δίδαξε το συναίσθημα. Την απειρότητα των αισθήσεων και τη μοναδικότητα τους. Έλεγε η Οκτώ τότε, πως κάθε αγκαλιά είναι μοναδική, όπως μοναδικά είναι και τα συναισθήματα, μα οι αγκαλιές δεν αφαιρούν, μόνο προσφέρουν. Όλοι αναγνώρισαν την ανώτερη αξία του, άλλωστε ο κύκλος συμβόλιζε το τέλειο και αυτό είχε δύο κύκλους και έμοιαζε και με το άπειρο! Μπήκε και αυτό στη σειρά! Δύο ακόμα αριθμοί και θα τελειώσει η δεκάδα. Έτσι θα είχαν ξεφορτωθεί για πάντα το Μηδέν και τότε εμφανίστηκε το νέο νούμερο…

Ο νέος αριθμός προήλθε από μία συζήτηση των Τριών αριθμών και του τριγώνου… είχαν καθίσει οι τρεις αριθμοί στις γωνίες του τριγώνου και συζητούσαν τι θα συνέβαινε, αν σε κάθε γωνία του τριγώνου υπήρχαν ταυτόχρονα τρεις γωνίες. Μπερδεμένο ε; Έτσι γεννήθηκε ο νέος αριθμός… Ρώτησαν και τον ίδιο τι ξέρει και πως τον λένε, μα ακουστικέ πιο μπερδεμένο κι απ το Οχτώ. Η γλώσσα που μίλαγε, δεν τους ήταν πια γνωστή και κανείς δε καταλάβαινε αν έχει κάποια αξία… Μαζευτήκαν τότε όλοι οι αριθμοί και συμφώνησαν να μην κάνουν άλλες πράξεις, μέχρι να βρούνε τη λύση για το καινούριο! Καθώς προσπαθούσανε να βρούνε τη λύση οι αριθμοί, τη συγκέντρωση τους χάλασαν τα χαχανητά του Μηδενός, που τους παρακολουθούσε αόρατο όπως πάντα…

Τους είπε ακριβώς αυτά τα λόγια: «Ανόητοι, προσπαθείτε να φτιάξετε το όλων χωρίς εμένα; Το τίποτα ενέχετε στο όλων, όσο το όλων στο τίποτα. Δίνοντας μου όνομα μου δώσατε κάποια αξία, με κάνατε υπαρκτό, έτσι τώρα πρέπει να συμμετάσχω κι εγώ αν θέλετε να καταφέρει το Ένα το σκοπό του. Άλλωστε από εδώ και πέρα δε μπορείτε να κατανοήσετε την αξία, γιατί όπως καταλάβατε και εσείς με το Οχτώ και το καινούριο, που δε μπορείτε να ορίσετε την αξία τους γιατί δεν τα κατανοείτε!»
Μετά πλησίασε το νέο νούμερο, κάτι του είπε σε μια παλιά γλώσσα και φώναξε εν νέο! Εεε… εννέα! Είπε, πως συμβολίζει τον νέο κύκλο που ανοίγει την καινούρια δεκάδα και συμφώνησε να μπει στη σειρά αν ο επόμενος τους αριθμός έχει μαζί του το Μηδέν!

Έτσι ορίσθηκε η Δεκάδα στο κόσμο της μουτζούρας. Μα αυτά είναι παλιοί μύθοι γιατί πολλές σελίδες έχουν γραφτεί από τότε και αυτά κάπου ξεχάστηκαν στο πρόλογο του κόσμου της μουτζούρας...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ο κόσμος της Μουτζούρας
      Κατηγορίες
      Παραμύθια,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες
 
Skylight
09-10-2021 @ 13:44
Το κεφάλαιο ένα...
https://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=319191

Για λίγο ακόμα παραμύθια χωρίς ομοιοκαταληξία... Μετά θα επιστρέψω στα κλασσικά μου...

Σας ευχαριστω πολύ που με διαβάζεται ::hug.::
Λεονόρα
09-10-2021 @ 23:04
Ω φιλοσοφία χεράκι με την ποίηση!
Δύσκολο εγχείρημα μα το πετυχες!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο