| |
Κάνει μοναξιά, με υπερβολή,
βρώμικο παιχνίδι αυτό της μοίρας,
τόσες αναμνήσεις συνδρομή,
μια απ' τις δικές σου ο σπινθήρας.
Πως να γιατρευτώ απ΄ τη φωτιά,
βρέξε μου στα μάτια λίγο κρίμα,
δυο λευκά σεντόνια μου πανιά,
σώμα ριμαγμένο, κάνει κύμα.
Όταν φεύγω μη μ' ακολουθείς,
κι αν γυρίσω, να μη με προσμένεις.
Κάνει μοναξιά στην αγκαλιά σου,
με κάθε άγγιγμά σου, ξεμακραίνεις.
Τρέμουν μες τα στήθια μου φωνές,
τρέμουν της καρδιάς τα παραθύρια,
στων συναισθημάτων τις κορφές,
δε χαλώ της θλίψης τα χατίρια.
Να 'χα θάρρος, λύση στον καημό,
θύμησες δικές σου να μισήσω,
μα όσο τις γυρίζω στο μυαλό,
πιο πολύ με κάνουν να λυγίσω.
Χρήστος Μπαλτατζίδης 12/10/2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
