| |
Καλοκαίρι του 1957 ,οι διάδρομοι του επαρχιακού νοσοκομείου
γεμάτοι ασθενείς στοιβαγμένοι σε πρόχειρες κλίνες.
Στατήρες, κομοδίνα, φιάλες οξυγόνου και όργανα αναπνοής σκουριασμένα
προβληματίζουν τον ασθενή που ψήνεται.
Άψογη μόνο η κιτρινισμένη εικόνα της νοσοκόμας με το αντίχειρα στο στόμα
πάνω από τη πόρτα που συστήνει σιωπή,
στο τέλος του διαδρόμου ο καλός ποιμήν με ανοιχτά χέρια σε περίοπτη θέση
ηρεμεί με το βλέμμα του τους ασθενείς που πιστεύουν γλυκιά ευγενική αγκαλιά
κομιστής ελπίδας...μια ματιά του μόνο φτάνει κι η μαλάρια ...γίνεται βάλσαμο.
Όμως άλλα χέρια δροσίζουν τα ξαναμμένα από τον πυρετό
πρόσωπα των νεαρών στην πλειοψηφία ασθενών ,
αυτά της νεαρής λευκοντυμένης αδελφής που σκύβει πάνω τους
με ενδιαφέρον κι αληθινή αγάπη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
