| |
| | έκθεση με θέμα η αξία της ειλικρίνειας |  | | | έκθεση με θέμα "η αξία της ειλικρίνειας" | | |
Στο προηγούμενο μάθημα είδαμε οτι ακόμα και τρείς ή μόνο δύο άνθρωποι άν ενωθούν για έναν σκοπό στο όνομα του Χριστού, τον σκοπότους θα τον επιτύχουν· συνεπώς άν έστω και δύο άνθρωποι ενωθούν στο όνομα του Χριστού με σκοπό να καταργηθεί η εξουσία του σατανισμού στον κόσμο και να επικρατήσει η «βασιλεία του Θεού», και αυτό θα γίνει.
Τώρα όμως θα δούμε οτι ακόμη και ένας μόνο άνθρωπος άν σταθεί σταθερά στην ειλικρίνεια, ο σκοπός θα γίνει, η «βασιλεία του Θεού» πάνω στη γή θα επιτευχθεί. Αυτό βασίζεται σε έναν απο τους αφορισμούς του ιΟΓΑ του Ινδού σοφού ΠΑΤΑνΓιΑΛΙ, ο οποίος στην πραγματικότητα απλώς συνέλεξε αφορισμούς, δηλαδή βασικές θέσεις, δηλώσεις του ιΟΓΑ απο αρχαιότερα κείμενα και παραδόσεις, δέν δημιούργησε αυτές τις δηλώσεις ο ίδιος· μία απο αυτές τις δηλώσεις λέει: ΣΑΤιΑ-ΠΡΑΤΙ,Σ,ΘΑΑιΑΑν ΚΡΙιΑ-ΦΑΛΑ+ΑΑςΡΑιΑΤυΑΜ που μεταφράζεται «με τη σταθερότητα στην αλήθεια (ειλικρίνεια) αποκτώνται οι καρποί των πράξεων»· επίσης μπορεί να μεταφρασθεί «άν μείνεις σταθερός στην αλήθεια (ειλικρίνεια), απο εσένα εξαρτώνται οι καρποί των πράξεων». Δηλαδή με το να λές πάντοτε την αλήθεια αποκτάς καρπούς πράξεων και όχι απλώς καρπούς λόγων. Γι’αυτό και η συνηθισμένη μετάφραση που κυκλοφορεί λέει οτι με την σταθερή ειλικρίνεια αποκτά κανείς τους καρπούς των πράξεων χωρίς να πράττει. Με άλλα λόγια, αυτό που λές αυτό και γίνεται, αρκεί να είσαι σταθερός στο να λές μόνο την αλήθεια, και όχι π.χ. μόνο όταν σε βολεύει.
Η χριστιανική παράδοση και γραφή συμφωνεί απόλυτα με αυτό. «Τα πάντα δημιουργήθηκαν μέσω του Λόγου, τίποτε δέν δημιουργήθηκε χωρίς τον Λόγο, και Λόγος ήταν εξ αρχής ο ίδιος ο Θεός» λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ακολουθώντας τις πρώτες πρώτες φράσης της Αγίας Γραφής, «και είπεν ο Θεός, και εγένετο ούτω». Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν: όταν ο Χριστός είχε σώμα, έκανε τα θαύματατου ακριβώς επειδή ήταν απόλυτα σταθερός στο να λέει την αλήθεια, γι’αυτό και εκείνο που έλεγε, εκείνο γινότανε: «ᾶρον τον κράββατόνσου και περιπάτει», και ο παράλυτος σηκώθηκε και κουβάλησε το κρεββάτιτου· «εφφαθά» («άνοιξε»), και τα αυτιά του κωφού άνοιξαν· «Λάζαρε, δεῦρο έξω», και ο νεκρός Λάζαρος βγήκε απο το μνήματου. Και αυτό το ήξεραν οι αντίπαλοίτου γραμματείς και φαρισαίοι, γι’αυτό και προσπαθούσαν να τον στριμώξουν έτσι ώστε να αναγκασθεί να πεί ψέματα, ή να πεί μιά αλήθεια που θα τον απεδείκνυε απατεώνα, παράδειγμα, «αυτήν εδώ την πιάσαμε επ’αυτοφώρῳ μοιχευομένην, τί να κάνουμε, να εφαρμόσουμε το νόμο που λέει να την λιθοβολήσουμε, ή να μήν τον εφαρμόσουμε;» που άν έλεγε «να μήν εφαρμόσετε το νόμο», ήταν κατευθείαν για κρέμασμα, αλλα κι άν έλεγε «να την λιθοβολήσετε», θα φαινόταν άσπλαχνος και ανήλεος, οπότε θα ερχόταν σε αντίφαση με όλα τα άλλα που έλεγε, οτι έλεος και αγάπη είναι η ουσία της ηθικής, που πρέπει να ορίζει τη ζωή του ανθρώπου, «άν λοιπόν παραμερίζεις το έλεος για να συμφωνήσεις με το γράμμα του νόμου, δηλαδή ακριβώς αυτό που κάνουν οι φαρισαίοι, τότε τί παραπάνω έχεις να διδάξεις και μας παριστάνεις τον διδάσκαλο;». Σε τέτοια διλήμματα τον φέρανε πολλές φορές, και όμως ο Χριστός ποτέ δέν έπεσε στην παγίδα ώστε να πεί ψέματα. Διότι άν έλεγε ψέματα, θα γινόταν ίδιος με τον Αρειμάν, το Πνεύμα του Φθόνου. Μία απο τις ιερές γραφές των αρχαίων Περσών έχει 100 ερωτήσεις που ο σοφός έθεσε και το Πνεύμα της Αλήθειας του απάντησε· μία απο τις ερωτήσεις ήταν: «Δημιουργέ του υλικού κόσμου, Άγιε! Με τί μοιάζει ο άνθρωπος που λέει ψέματα; τί είδους άνθρωπος είναι;» - «ο ΑΗΥΡΑ ΜΑζΔΑ, ο σοφός Δημιουργός και Πνεύμα της Αλήθειας, απάντησε: όποιος άνθρωπος λέει ψέματα, είναι ίδιος ο Αρειμάν, το Πνεύμα του Φθόνου»· αυτός για τον οποίο ο Ιησούς Χριστός είπε (και αυτό το κομμάτι το πρόσεξαν πολύ καλά και το αναφέρουν οι θεολόγοι της αρχαίας Περσικής θρησκείας): εκείνος ανθρωποκτόνος ήτανε απο την αρχή, και στην αλήθεια δέν έμεινε σταθερός, γιατί δέν είχε την αλήθεια μέσατου: όταν προφέρει το ψέμα, απο δικούτου το λέει, γιατί αυτός είναι ο χρήστης του ψεύδους, αυτός είναι και ο πατέρας του ψεύδους».
Για τους αρχαίους Πέρσες, ανώτατος κανόνας ήταν η ειλικρίνεια, και δεύτερος κανόνας το να μή χρωστάει κανείς, γιατί, κατά την κρίση του Ηρόδοτου, όποιος χρωστάει όλο και κάποιο ψέμα θα πεί. Οι Ινδοί λένε ΑΗΙνΣΑχ ΠΑΡΑΜΟ δΑΡΜΑχ «η μή βία είναι ο υπέρτατος κανόνας», ή, με άλλα λόγια, αυτό που λένε οι Χριστιανοί, όλος ο νόμος και οι διδασκαλίες βασίζονται στην αγάπη. Ναί μέν, αλλα είναι τόσο εύκολο να παρερμηνευθεί η μία βία καθώς και η αγάπη. Οι ΖΑΑΙΝΑΑΣ, οι πιό ένθερμοι οπαδοί της μή βίας, δέν τρώνε πατάτες ούτε άλλες ρίζες διότι αυτό θεωρείται βία προς τα φυτά. Άλλοι πάλι ανίερα σκοτώνουν τις αγελάδες και λένε οτι αυτό δέν είναι βία. Άλλοι, με το πρόσχημα της αγάπης, αφήνουν το λύκο να τρώει τα πρόβατα. Η μεγαλύτερη παρερμηνεία της αγάπης είναι εκείνο που λένε πως έκανε ο Βούδδας, σάν είδε μιά τίγρη με τα τιγράκιατης που δέν είχαν να φάνε, έπεσε στο γκρεμό να σκοτωθεί για να τον φάνε οι τίγρεις. Άν αυτό είναι αγάπη για τις τίγρεις, πού είναι η αγάπη για τον άγιο άνθρωπο (που ήταν ο ίδιος ο Βούδδας), και πού είναι η αγάπη για τα ελάφια, που μιά τίγρη τρώει 60 ελάφια μέσα σε έναν χρόνο. Αλλα και οι ίδιες οι τίγρεις άν υπερπληθυνθούν (με αυτό το ανόητο έλεος που έδειξε ο Βούδδας) θα αφανίσουν τα θηράματα και έτσι θα αφανισθούν και οι ίδιες οι τίγρεις. Με λίγα λόγια, καλός κανόνας είναι η μή βία και το έλεος και η αγάπη, αλλα δέν έχει καμία αξία όταν δέν υπάρχει κριτήριο του τί είναι μή βία ή έλεος ή αγάπη στην πράξη· και το μόνο αντικειμενικό κριτήριο της καλοσύνης είναι η σταθερότητα στην αλήθεια, η σταθερότητα στο να λέμε την αλήθεια. Διαφορετικά, κάθε είδους έγκλημα θα εξακολουθεί να διαπράττεται εν ονόματι του ελέους και της καλοσύνης.
Ο Χριστός όμως ήρθε για να δώσει τέλος στην παγκόσμια εξουσία του σατανισμού και αρχή στην εγκαθίδρυση της «βασιλείας του Θεού» πάνω στη γή. Γι’ αυτό και μας άφησε παραγγελία να είμαστε σταθεροί στην αλήθεια, και ήξερε οτι θα μας τραβολογάνε στους ισχυρούς της εποχής αυτής να μας ανακρίνουν και να μας αναγκάζουν να λέμε ψέματα για να αμυνθούμε, ή να συμμορφωνόμαστε με τη ΔΙΚΗτους «αλήθεια», με τους δικούςτους νόμους. Οπότε είναι φυσικό στον άνθρωπο να προμελετάει τί θα πεί σε απολογία, και μές την προμελέτη της απολογίας ο άνθρωπος συνήθως σκαρώνει και ψέματα, αυτό ο Χριστός καθόλου δέν το ήθελε, γι’αυτό και επισήμανε: «μήν προμελετήσετε τί θα απαντήσετε. Εκείνη την ώρα που θα σας ελέγξουν, εγώ θα σας δώσω στο νούσας λόγο, στον οποίο δέν θα μπορέσουν να φέρουν αντίρρηση. Τότε στην πραγματικότητα δέν μιλάτε εσείς, αλλα το Πνεύμα της Αλήθειας μιλάει με το δικόσας στόμα». Με αυτήν τη συμβουλή θέλει να διασφαλίσει να μείνουμε σταθεροί στην ειλικρίνεια, γιατί με αυτήν τη σταθερότητα και μόνο θα μπορούμε να κάνουμε θαυματουργικές πράξεις: «όποιος πιστεύει σε εμένα, τέτοια έργα που κάνω, και εκείνος θα κάνει, και ακόμη μεγαλύτερα θαύματα θα κάνει, αφού εγώ τώρα προς τον Πατέραμου πορεύομαι».
Πιστεύουμε οτι η Αγία Τριάδα είναι «ομοούσιος και αχώριστος», άρα ο Χριστός είναι ομοούσιος και αχώριστος απο το Πνεύμα της Αληθείας, στο οποίο προσευχόμαστε «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας…», δέν μας παίρνει να πούμε ψέματα, γιατί απο αυτό θα χάσουμε τη δύναμη του λόγουμας, θα χάσουμε τη δύναμήμας, και με το να πούμε ψέματα χωριζόμαστε απο την Αγία Τριάδα.
Και για όποιους νομίζουν οτι κάποτε μπορούμε να πούμε ψέματα με καλό σκοπό, κακώς νομίζουν. Σε ποιόν θα πούμε ψέματα με καλό σκοπό; στον χριστιανό; στον φίλομας; στον τίμιο άνθρωπο; Αυτό είναι αυτόχρημα κακό, είναι εξαπάτηση του ανθρώπου που θέλει να γίνει καλός.
Ή θα πούμε ψέματα για να ξεγελάσουμε τον εχθρόμας; Έτσι έκανε ο Χριστός; Όχι βέβαια. Το ίδιο και οι ενσαρκώσεις του Θεού στις οποίες πιστεύουν οι Ινδοί, όλοι έδρασαν για την αλήθεια και μέσω της αλήθειας. Γι’αυτό και ο ΚΡ,Σ,ΝΑ ονομάζεται ΣΑΤιΑ-υΑΚ («αυτός που λέει την αλήθεια») και ΣΑΤιΑ-ΣΑνΚΑΛΠΑ («αυτός που έχει σκοπότου την αλήθεια»). Και να το πώ στη λαϊκή γλώσσα, στην πουτάνα πουτανιές δέν περνάνε. Εχθρούς έχουμε τους ψεύτες, και στους ψεύτες δέν περνάει η ψευτιά. Που και άν ακόμα περνούσε, με το να πούμε μιά φορά ψέματα, ο λόγοςμας χάνει την αξίατου. Μπορείς να πείς 99 αλήθειες και ένα μόνο ψέμα, απο εκείνο το ένα μόνο ψέμα θα σε πιάσουνε και δέν θα σε πιστεύουνε ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί. Ο Παύλος το ήξερε πολύ καλά αυτό, γι’αυτό και διαβάστε όλες τις απαντήσεις που έδωσε, ποτέ δέν χρησιμοποίησε το ψέμα για να βγεί απο μιά δύσκολη θέση, και όμως πάντοτε με τις απαντήσειςτου βγήκε απο την κάθε δύσκολη θέση, χρησιμοποιώντας την έμπνευση που ο Χριστός υποσχέθηκε πως θα μας δίνει σε κάθε δύσκολη ώρα τί θα πούμε, την αλήθεια χρησιμοποιώντας.
Τώρα άν μου πείτε, «εσύ αφού είσαι ειλικρινής, γιατί δέν λές έναν λόγο ο οποίος και θα γίνει πράξη, έναν λόγο για να γίνουν όλοι οι άνθρωποι ειλικρινείς, να γίνουν όλοι οι άνθρωποι καλοί, και έτσι να επικρατήσει στον κόσμο η βασιλεία του Θεού;»
- Κατ’αρχήν, πρέπει άραγε οι κακοί άνθρωποι να γίνουν ειλικρινείς; οπότε ό,τι λένε και να γίνεται και συνεπώς να διατηρούν αδιατάρακτη την εξουσίατους στον κόσμο; Καλύτερα είναι οι κακοί να διατηρήσουν το μεγάλοτους όπλο που είναι το ψέμα, για να νικηθούν απο το ισχυρότερο όπλο που είναι η αλήθεια.
- Έπειτα, μπορώ να ευχηθώ να γίνουν όλοι οι κακοί άνθρωποι καλοί; Βέβαια μπορώ να το ευχηθώ, αλλα αυτό δέν εξαρτάται απο εμένα, όπως και απο τον Θεό τον ίδιο ακόμα δέν εξαρτάται. Αφού ο Θεός ο ίδιος έδωσε στον άνθρωπο την ελευθερία να υπηρετήσει το καλό ή το κακό, τη ζωή ή το θάνατο. Φυσικά το φυσικό είναι να επιλέγει ο άνθρωπος τη ζωή, νά όμως που τόσο πολλοί άνθρωποι ηδονίζονται με το θάνατο. Ήταν ένας τόπος όπου φύτρωνε ψηλό χορτάρι, ήταν η εικόνα της ζωής, όμως οι άρχοντες δέν χαίρονταν με την εικόνα της ζωής, θέλανε την εικόνα του θανάτου που είναι αυτός ο ίδιος τόπος στρωμένος με τσιμέντο όπου δέν φυτρώνει τίποτα και δέν υπάρχει χώμα να απορροφήσει τα νερά της βροχής και γίνονται στάσιμα για να πληθαίνουν τα κουνούπια και έπειτα να πλημμυρίζει ο τόπος και να χάνεται το χώμα απο το οποίο συντηρείται η ζωή. Βρίσκουν ακόμα ηδονή σε κάθε τί που βλάπτει την ίδια τη ζωήτους, το φθοροποιό σέξ, την τροφή που είναι γεμάτη δαιμόνια, το κάπνισμα, το αλκοόλ, ψυχοτροπικές ουσίες… Τί θα πεί ψυχοτροπικές ουσίες; Ουσίες που παραμορφώνουν την πραγματικότητα, παραμορφώνουν σκόπιμα την αλήθεια και τροφοδοτούν το νού με ψέμα. Αυτό ακριβώς ήταν το φυτό που ο Θεός απαγόρεψε τους ανθρώπους να φάνε, γιατί άν το έτρωγαν θα έχαναν τον παράδεισο και την ίδια τη ζωήτους. Διότι απο την ώρα που εκουσίως δέχθηκαν τις ψυχοτροπικές ουσίες, αρνήθηκαν την αίσθηση της πραγματικότητας, αρνήθηκαν την αλήθεια, αρνήθηκαν τον πραγματικό κόσμο και συνεπώς αρνήθηκαν τη ζωή μέσα σε αυτόν τον κόσμο.
Αυτό που μπορεί να κάνει ο Θεός είναι να μας δείχνει την αλήθεια που μας διασφαλίζει τη ζωή, μπορεί ακόμα να μας βάζει σε δύσκολες συνθήκες ακόμα και σε φρικτές περιστάσεις οι οποίες μας πιέζουν να αγαπήσουμε κάτι πέρα απο το υπερτροφικό εγώμας, και ακόμα μας πιέζουν να αναζητήσουμε την χρήσιμη αλήθεια. Και για το σκοπό αυτό χρησιμοποιεί ακόμα και τους κακούς ανθρώπους, για να μας πιέσει προς το να γίνουμε καλύτεροι. Δέν υπάρχει τίποτε που να μή μπορεί να χρησιμοποιήσει ο Θεός, όμως δέν μπορεί και να παραβιάσει την ελευθερία που ο ίδιος μας έδωσε, γιατί στο κάτω κάτω άν δέν έχουμε την ελευθερία να ξεφύγουμε απο την πράξη του καλού, τότε δέν έχει και αξία το να κάνουμε καλό.
Γι’αυτό και δέν μπορώ με έναν λόγο να πώ «να γίνουν όλοι οι άνθρωποι καλοί» και αυτό να γίνει. Μπορώ όμως, και πρέπει, να επιλέξω την καλοσύνη, που έχει υπέρτατο όπλο την ειλικρίνεια. Βέβαια, εδώ είναι τόπος που αναρτούμε ποιήματα, και τί θα πεί ποίηση; Ποίηση θα πεί να λές ένα μεγάλο ψέμα για να ξεσκεπάσεις μιά μεγάλη αλήθεια. Αυτό υπάρχει σε όλαμου τα ποιήματα, και κάποτε εντόνως: πολύς κόσμος ξεσηκώθηκε και μου θύμωσαν με εκείνο το ποίημα που αρχίζει «Γειάσου ανεξίκακε Θεέ, η ανεξικακίασου μεγάλη…» Στην πραγματικότητα δέν είναι καθόλου ανεξίκακος ο Θεός, αλλα το ποίημα αυτό όπως και όλα τα άλλα θέλει να ξεσκεπάσει το μεγάλο λάθος του ανθρώπου, το μεγάλο λάθος της αφέλειας, την λανθασμένη αντίληψη της αγάπης και της ελευθερίας. Η ποίηση μιλάει στην ψυχή. Αυτά τα πεζά που γράφω εδώ, μιλάνε στο νού. Οποιανού δέν του αρέσουν τα ποιήματαμου με τα μεγάλα ψεύδη, δέν θα του αρέσουν και αυτά τα πεζά, που έχουν τον ίδιο σκοπό, την αλήθεια. Αυτό είναι το μεγάλοσου όπλο, δέν υπάρχει πιό μεγάλο όπλο απο αυτό: η σταθερότητα στην αλήθεια. Άν εσύ δέν θέλεις να το χρησιμοποιήσεις, δέν μπορώ με την δικήμου ειλικρίνεια να σου το επιβάλω. Άν θέλεις να το χρησιμοποιήσεις, όπως και πρέπει, χρειάζεται άσκηση, όπως στο στρατό οι φαντάροι οφείλουν να μάθουν να χειρίζονται τα όπλατους, να τα λύνουν, να τα αρμολογούν, να τα γεμίζουν, να τα καθαρίζουν, να τα λαδώνουν, και να ασκούνται στη σκόπευση, έτσι πρέπει να φροντίζουμε το όπλο της αλήθειας, τοσούτῳ μάλλον τώρα που το ψέμα μας περιβάλλει απο παντού σάν τον αέρα που αναπνέουμε, και όσο πιό ψηλά βρίσκεται κανείς, ακόμη και μέσα στην εκκλησία, τόσο πιό απατεώνας είναι, αλλα απατεώνας δέν είναι αυτός που λέει πολλά ψέματα, είναι αυτός που μέσα στις πολλές αλήθειες χώνει το ψέματου, όπως μέσα σε μπόλικο δόλωμα το αγκίστρι. Είναι όμως ένα καλό κριτήριο σήμερα, όσο πιό ψηλά βρίσκεται κανείς σε αυτήν την κοινωνία, τόσο πιό απατεώνας είναι. Αφού διαβάσατε ώς εδώ, στο επόμενο μάθημα, σάν θέλει ο Θεός, θα έχουμε μιά άσκηση με το όπλο της αλήθειας ώς παράδειγμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | το καλό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι καλό· το κακό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι κακό. | | | |
|
 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
