| |
Κλείσε το φως,να μη θαμπώνει τα όνειρα σου
σε χρόνο ανόθευτο,κοιμήσου,ξεκουράσου
σκιά εμπόλεμη,δεν είμαι στο ταβάνι
πότε συγκρούστηκε,η φωνή με το μελάνι?
Κι αν ήταν κόκκινο με λέξεις σ ακαμψία
Φταίει η ζωή,που έχει αχρωματοψία
Ασ τις σκιές να καπηλεύονται τον κόσμο
γι αυτά που θέλω και που θες,έχουμε δρόμο
'Εχουμε δρόμο,με ένα σακουλάκι σπόρια
μείγμα η χαρά η αναμονή κι η στεναχώρια
Ε'ιπα μπορείς!!!κάποιες φορές,κι ήμουν μαζί σου
μα εσύ πουλούσες την αυτοεκτίμηση σου
σ ένα παζάρι με τη μάσκα ταχυδρόμο
οι αυταπάτες................για ν αρέσουμε στον κόσμο
Δεν θα το ξέρεις,αλλά μέρα νύχτα σπέρνω
κι άμα φωνάξω,φτου ξελευτερία βγαίνω
δε θα κιοτέψω,τη στιγμή την περιμένω
μήπως θυμάσαι ότι σε είχα βρει στο τραίνο?
Λαθρεπιβάτη σ ανοιχτή σιταποθήκη
ρίμες τα όνειρα,με σάπιο δεκανίκι
Οτι σου έλεγα μ αρέσει,το εννοούσα!
μα εσύ ανέμιζες όποια χειροκροτούσαν
μέχρι το τρία αν μ αφήσεις να μετρήσω
όπως μου έμαθες εσύ,θα στα θυμίσω
Ας τρέχουν τ άλλα,παιχνιδάκια μας στο τώρα
Ισως τα πούμε ειρηνικά σαν έλθει η ώρα
λίγες σελίδες,μοναχές δε φτιάχνουν τόμο
μην κρύβεσαι μέσα σ αυτές.............έχουμε δρόμο
Κ Θ 3-4-2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
