| |
Στα μπλε σου μάτια ολάκερος ωκεανός ξαπλώνει
Κι όπως μιλούσες σιγανά πλέκοντας λέξεις πάθους
όνειρα έκανα κρυφά μέσα σου να επιπλέω
δεν έκατσα να το σκεφτώ, στιγμή μοιραίου λάθους...
Στα μπλε σου μάτια ξάστερο, ο ουρανός, σεντόνι
Σαν το φεγγάρι πρόβαλα ποιήματα να σου γράψω
Μου δωσες ψεύτικα φτερά, τάχα απ' την καρδιά σου
Η θάλασσα μου φώναζε, πολύ πικρά θα κλάψω...
Ωσαν το Δαίδαλο κι εγώ πέταξα να σε φτάσω
δεν είχα πούπουλα, κερί... είχα ψαριού ουρά...
τώρα το μπλε όπου κοιτώ γυρεύω να ξεχάσω
μες στον βυθό, ένα άγαλμα, μια πέτρινη καρδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
