| |
Πώς να σου πω για τη ζωή
και να μη γίνω γραφικός,
σα παραμύθι το μετά,
όταν αλλάζεις συνεχώς…
Όταν το μέσα σου αγγίζεις,
βλέπεις στο έξω σου πολλά,
κι όταν μονάχη μουρμουρίζεις,
μιλάς σε σένα δυνατά…
Πώς να σου πω αυτά που ξέρω,
αφού το Ένα εγώ γνωρίζω…
Πώς να σου πω για την ζωή
αυτή που ελπίζω…
Αν τα ακούς όλα αυτά, ίσως να ξέρεις,
ίσως το νόημα του νήματος, να βρήκες!
Οι νικητές πάντα θα χαίρονται τη νίκη,
μα οι χαμένοι πια θα μάθουν απ’ τις ήττες!
Ίσως και να ‘μαθες πολλά απ’ τη ζωή σου,
ίσως χαρά να σε ωθεί στην αρμονία,
ίσως να βρήκες της ζωής σου, την αξία,
και ζεις ανάμεσα σε τάξη κι αταξία.
Πώς να σου πω για τη ζωή
και να μη γίνω γραφικός,
σα παραμύθι το μετά,
όταν αλλάζεις συνεχώς…
Όταν η ίδια σου η σκέψη,
σε ξένους τόπους τριγυρνά,
και γεύεται στη φαντασία,
ζεστά, του έρωτα, φιλιά…
Πώς να σου πω αυτά που νιώθω,
τους καταρράκτες της καρδιάς,
για να εξηγήσω τι σημαίνει
“αγαπάς…”
Μόνο αν το ζήσεις, το βιώνεις,
έτσι γνωρίζεις τι είν’ αυτό,
τίποτα δε το περιγράφει,
ολόκληρο… όντας σωστό…
Πώς να σου πω για τη ζωή
και να μη γίνω γραφικός,
μόνο αν ξέρεις να αγαπάς,
ζεις συνεχώς…
Δε θα σου πω για τη ζωή, θα σου τη δείξω,
κι αν καταλάβεις έτσι απλά, έχει καλός,
ζωή, είν’ έδαφος και καρπερός ο κήπος,
μα εσύ ορίζεις πως θα είν’ ο ουρανός…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
