τέτοια εποχή πρίν χρόνια φθινόπωρο προχωρημένο
έκοψα την υακινθοφασολιά τον Lablab purpureum
που είχε ψηλά δεκα μέτρα αναρριχηθεί και θεριέψει
και έλεγα μάταια ψηλώνει την προλαβαίνει ο χειμώνας
δέν ειναι πιά να ανθίσει απο τώρα ή φασόλια να κάνει
και άν έχει τόσο τρανέψει με τα πλατειά όμορφα φύλλα
άσκοπα πνίγει το δέντρο την κόβω τώρα απ’ τη βάση
και ύστερα απο εβδομάδες δέν πίστευα που είδα το θαύμα
μα αληθινό ήταν βλαστός ψηλά τυλιγμένος στο δέντρο
με αποκομμένη τη ρίζα εγέμιζε μώβ όμορφα άνθη
τότε πληγώθηκα τόσο έσφαλα και πώς να διορθώσω
έλπιζα τα άνθη φασόλια να γίνουν και να ωριμάσουν
για να αναπαραχθεί η φασολιά και να μή μου κακιώσει
έλπιζα αλλά το μέγα φυτό με τη βάση κομμένη
δέν εφτασε να καρπίσει περιτυλιγμένο ελικοειδώς
έμεινε πάνω στο δέντρο το ευθυτενές μαραμένο
πάνω απο χρόνο εκεί σταθερό και ξερό στους ανέμους
δέν έφτασε που λυπήθηκα με εκδικήθηκε κιόλας
η υακινθοφασολιά νεκρή έχασα την προστασίατης
και άς την χαλούσε ο χειμώνας που ερχόταν ή όποιο αίτιο άλλο
και όχι τα χέριαμου πλήρωσα έμαθα μεταμελούμαι
