Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Λέξεις... να ερμηνεύσεις
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130257 Τραγούδια, 269338 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Λέξεις... να ερμηνεύσεις
 
Λέξεις…
Πώς να ορίσω τόσες σκέψεις;
Τι να σου πω και να μην τρέξεις;
Να καταλάβεις… Να ερμηνεύσεις…

Ένα θα γράψω μοναχά, σα μια εικόνα,
μοιάζω με κόκκινο, μια εξαίρεση κανόνα,
μια μέρα καλοκαιρινή, μες στο χειμώνα,
μια λεπτομέρεια που τόνισε το χρώμα.

Είσαι για μένα ο καμβάς και ζωγραφίζω,
στη φαντασία μου εσένα σχηματίζω,
με μια εικόνα, που σε εκφράζει (εγώ) νομίζω,
όπως το κόκκινο, σ’ ασπρόμαυρο και γκρίζο.

Μα τ’ όρια σου δε γνωρίζω…

Πόσα απ’ τα χρώματα αντέχεις να ντυθείς;
Σε ποια εικόνα η μορφή σου θα ταιριάξει;
Μέσα στα λόγια σου τι λες όταν μιλάς
κι αυτά τα λόγια πως ταιριάζουνε στη πράξη;

Λέξεις…
πρέπει κι εσύ να τις διαλέξεις,
να αποδώσεις κάποιες σκέψεις,
για να μπορέσεις να ερμηνευσεις…


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες
 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
03-11-2021 @ 22:39
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
χωρίς λόγια
03-11-2021 @ 22:54
ομορφιά
Μπόσινας Νίκος
03-11-2021 @ 22:55
Πολύ όμορφο!

malkon64
03-11-2021 @ 23:27
Υπέροχο !!!
ΜΥΣΤΗΣ
03-11-2021 @ 23:34
Είσαι για μένα ο καμβάς και ζωγραφίζω,
στη φαντασία μου εσένα σχηματίζω,
με μια εικόνα, που σε εκφράζει (εγώ) νομίζω,
όπως το κόκκινο, σ’ ασπρόμαυρο και γκρίζο.

Πολύ όμορφο Σταμάτη !!! ,,, πολύ μου άρεσε !!! ,,,

///
CHЯISTOS P
04-11-2021 @ 06:21
Καμιά φορά και οι εικόνες γίνονται χειρότερος αινιγματικός γλωσσοδέτης..
-Ειρήνη-
04-11-2021 @ 14:43
Ξεχωριστό το ποίημά σου, σαν συνειρμοί με ομοιοκαταληξία και ρυθμό, αν είχε μουσική, ο στίχος "μα τα όριά σου δε γνωρίζω" θα ήταν ίδιος μουσικά με τον τελευταίο στίχο κάθε στροφής, σαν επανάληψη αλλά με πιο αργό ρυθμό, έτσι το σκέφτηκα... ιδιαίτερο και το περιεχόμενό του, οι λέξεις σαν χρώματα, κι όλα τα χρώματα μπλέκονται στα κείμενα, μόνο το μαύρο είναι περίεργο, σα να έχει σκιά, ίσως επειδή δεν είναι χρώμα. Είναι ωραίο να αισθάνεται κανείς ξεχωριστός, όπως το γράφεις στη δεύτερη στροφή, οι άνθρωποι δεν αποδέχονται εύκολα τους ξεχωριστούς, σα να μην τους αρέσουν τα λαμπρά χρώματα, μα αυτά είναι που κάνουν τη διαφορά.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο