ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
07-11-2021 @ 01:04 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
Κων/νος Ντζ
07-11-2021 @ 08:02 | ::love.:: ::hug.:: ::theos.::
Μα σαν θυμάμαι των ματιών σου την εικόνα ...
αυτή την άχαρη ημέρα του αντίο ,
φρονώ πως θύτες γίναμ' εύκολα κι οι δύο ...
σε κάποιας στείρας ενοχής τον κυκεώνα | |
Ιάνθη
07-11-2021 @ 11:14 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
liontari73
07-11-2021 @ 11:14 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
heardline
07-11-2021 @ 15:31 | Πολύ όμορφο το ποίημά σου Τάσο. Μπράβο!!! | |
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
07-11-2021 @ 19:23 | Φανταστικό!!! φίλε μου, καλό βράδυ. ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
malkon64
08-11-2021 @ 10:08 | Θαυμάσιο !!!!!! ::yes.:: ::yes.:: | |
-Ειρήνη-
09-11-2021 @ 15:16 | "Αναθυμάμαι", πιο δυνατό από το "θυμάμαι", σα να περπατά ο ήρωάς σου προς τα πίσω στο χρόνο να την ξαναβρεί. Είναι όμορφο το ποίημά σου, μελαγχολικό αλλά όχι θλιμμένο. Υπάρχει μια ομορφιά σε αυτό το χωρισμό που φαίνεται ότι ήταν αναπόφευκτος όχι επειδή τελείωσε η αγάπη, αλλά για άλλους λόγους. Έτσι την αμφισβήτηση τη διαβάζω σαν νοσταλγία, γιατί η απόφαση πάρθηκε αφού έγινε προσπάθεια να μην παρθεί και πιστεύω πως αν γύριζε ο χρόνος πίσω, το ίδιο θα γινόταν. Κι έτσι όπως έγινε, η αγάπη συνεχίζεται... κι ας μην είναι μαζί. Υποθέτω ότι κι αυτή το ίδιο νιώθει όταν αναθυμάται. "Που σαν αδύναμα δενδριά σε ανεμοβόρια .../διαχωριστήκαμε σε δύο από ένα" και "ήταν αγκάθια απαλά κι έγιναν βέλος" οι πιο όμορφες φράσεις σου. | |
χωρίς λόγια
09-11-2021 @ 17:55 | ομορφιά! | |
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
19-11-2021 @ 20:30 | Υπέροχο !!!!! ::theos.:: | |
 |
